سردمداران نظام سیاسی آمریکا اهمیتی برای دیدگاه‌های فیلسوفان فعال سیاسی قائل نیستند، اما مدیران سیاسی ایران به اظهار نظر‍‌های فیلسوفان حساس هستند. در ایران کسی حاضر نیست پیرامون امور سیاسی حرف جدیدی بزند، هر کسی نمی‌تواند هر چیزی بگوید، ولی وقتی گفت همه گوشها
←
گویی اجتهاد تنها در حوزۀ شریعت به کار رفته است. بسیاری از احادیثی که مورد تمسک اشاعره یا متصوفه قرار می‌گرفت، می‌توانست با یک کار اجتهادی و فقاهت بلندنظرانه، جلوی آن گرفته شود. اینکه چرا حوزۀ علمیۀ قم تاکنون در این زمینه با مسامحه عمل ←
جسارتِ فقهی آن است که برداشت‌های گذشتگان را مختص به زمانه آن بزرگواران بدانیم و آن را تا به امروز برنکشیم و بر آن تعبّدهای ناروا نورزیم. برداشت‌های گذشتگان مگر چه کلامِ مقدسی است که تا به میدان آمد، می‌باید شمشیر غلاف ←
در حال حاضر دو مکتب اصلی در حوزه قم جریان دارد، یکی مکتب قم که بنیانگذار آن مرحوم آقای بروجردی است، و پس از ایشان شاگردان وی مانند مرحوم آقای منتظری، فاضل لنکرانی، امام خمینی و… تا اندازه‌ای آن سبک را داشتند. در مقابل، سبک حوزه نجف است،که گاهی آن را فرمولی تعبیر می کنند، چرا که مانند ریاضی ←
در حوزه های علمیه دچار نگاه افراطی یا تفریطی هستیم. در بین طرفداران فلسفه چنین قانون نانوشته‌ای وجود دارد که همه باید فلسفه بخوانند و در مقابل هم عده‌ای بر این باورند که کسی نباید فلسفه بخواند و حتی برخی ←
برای دامن زدن به مباحث «فقه نظام» لازم است بار سیاسی آن زدوده شود تا با مشارکت بیشتر منتقدان، به حلقه‌های بحث اساتید حوزه راه یابد و محتوای علمی آن ←
ایشان تأکید فراوانی بر مطالعه و کتاب‌خوانی دارند و در عمل هم خودشان به آن پایبند هستند؛ نه اینکه صرفاً توصیه‌ای باشد برای دیگران. فردی در سن و سال ایشان با این سطح از مشغله‌‌‌ٔ فکری در اداره‌ی کشور، ساعت‌ها از وقتشان را اختصاص می‌دهند به بازدید از نمایشگاه بین‌‌المللی کتاب. به‌نظرم در دنیا کم‌نظیر است. ←
در یادداشت وارده تصور شده است که یا دلیل دیگری بر حرمت الحاق به دو کنوانسیون مزبور وجود نداشته یا مهم ترین دلیل بر حرمت «قاعده نفی سبیل» است، و سایر ادله قابل پاسخگویی است. اما همانگونه که نویسنده در مقاله خویش تصریح کرده است، حداقل دو دلیل دیگر بر حرمت وجود دارد ←
موضوع مثلیَت در پول، چیست؟ آیا موضوع آن، عددی است که روی پول نوشته شده است؟ در واقع آیا پول هم مانند گندم است و اگر ارزش و قدرت خریدِ آن افت کرده باشد، قرض گیرنده چیزی بیشتر از آن صد هزار تومان را ضامن نیست؟ یا موضوع مثلیتِ پول، قدرت خرید آن است؟ ←
اگر سنت حسنهٔ متشرعه‌ٔ مفید را به نام دین به مردم ندهیم، گرفتار بدعت‌گذاری هم نشده‌ایم. نباید سنت‌های این‌چنینی را به مردم، واجب دینی معرفی کنیم؛ بلکه باید به مردم بگوییم چنین سنت‌هایی، به حال ساحت فردی و جمعیِ دینداران مفید هستند؛ هرچند احتمال دارد با دلایل دیگری وجوب و لزومشان هم اثبات شود. ←
همه حقوق مادی و معنوی این سایت، متعلق به مباحثات است. بازنشر مطالب مباحثات با ذکر منبع، مجاز است.
