سیاست و اخلاق هر دو در عرض هم هستند؛ سياست برای اين است که كليه استعدادهای نهفته را به فعليت برساند؛ نه فقط اخلاق را. بنابراين نمی‌شود گفت سياست مقدمه‌ی اخلاق است/رئیس دولت قبلی اسم بعضی‌ها را برد و آبروريزی كرد؛ خودش هم پيش خدا مسئول است؛ از اختلاس صحبت می‌کرد؛ مثلاً فلان‌متهم به فلان عالم پول داده بود/ متأسفانه در مذهبی‌ها اين اخلاق هست که اگر کسی يك‌خرده پايش كج شد، این‌طور حساب می‌کنند که کاملاً منحرف شده و بيش‌تر هلش می‌دهند به‌سمت انحراف. ادامه …

یکی از عوامل اثرگذار بر تشدید وضعیت بدحجابی و بدپوشی، سیاسی‌شدن آن است؛ به‌عبارت دیگر بروز این پدیده در بعضی اقشار ممکن است نوعی رفتار سیاسی باشد؛ یعنی به‌خاطر مخالفتی که با حاکمیت سیاسی کشور دارند، ممکن است بخواهند ابراز نارضایتی خودشان را از این طریق بروز دهند؛ زیرا حجاب یک آموزه‌ای است که نظام سیاسی کشور رسماً دارد ترویج می‌کند. ادامه …

ما سياست را تابع اخلاق می‌دانیم و به همین دلیل آن جمله معروفی که می‌گوید هدف وسيله را توجيه می‌كند، از نگاه اسلام مقبول نیست. مشی سیاسی جامعه‌ی مدرسین هم این‌گونه است. در قضيه آقای صانعی، يادم هست آيت‌الله يزدی وقتی مطلع شدند كه برخی درصدد انجام اقداماتی هستند (مانند این‌كه درس ايشان را تعطيل كنند) برخورد كردند و گفتند: اگر درس ايشان یا دفتر ایشان تعطيل بشود ما برخورد می‌كنيم. ادامه …