از ویژگی‌های مکتب قم این است که داده‌های دانش تاریخ را در استنباط مطمح نظر قرار می‌دهد؛ به وثوقِ صدور، بیشتر از سندشناسی توجه می‌کند؛ کم‌تر به‌صورت ریاضی فکر می‌کند، به قرآن و مقاصد توجه می‌کند و نگاهش به شریعت اجتماعی است؛ در مقابل، مکتب نجف نص‌بسند است و برای یک مسأله دنبال یک روایت خاص است، بسیار ریاضی‌وار فکر می‌کند، اصول آن بیش از حد فربه شده و فقهِ آن، در مواردی فقهِ کشف نیست؛ بلکه فقهِ عذر است. ادامه …

چرا جنبه‌های مثبت و امیدوارکننده علم و دانش و حوزه و طلاب را نبینیم؟ چرا اگر کار خوبی صورت گرفت از آن تقدیر و تجلیل نکنیم؟ چرا از قدر علم و دانش و فکر و نظر بکاهیم؟ مگر مولای ما نفرمود: «العلم امام العمل» (علم پیشوای عمل است)؟ چرا اهمیت دانش و نظر را نادیده بگیریم؟ مگر ما در همین زمان خودمان ندیدیم که چگونه یک نظر فقهی و فتوایی بنیان یک نظام سیاسی شد؟ چرا فکر می‌کنیم بدون فکر و اندیشه و نظر می‌توان کار کرد؟ ادامه …