گاهی اوقات ایشان این‌گونه فتواها را به من نشان می‌داد و می‌گفت: «دیدی؟! اینها مال بی‌سوادی و درس نخواندن است.» اگر کسی طبق موازین فقهی حرفی می‌زد، ایشان نمی‌گفت که با مذاق فقهی سازگار نیست. ولی اگر سیره عقلا به امری تعلق می‌گرفت که مبنای علمی نداشت، ایشان نمی‌توانست بپذیرد. ادامه …

گاهی مواقع، اساتید گلایه می‌کردند که شاگردها به ما اهمیت نمی‌دهند؛ دلیلش این است که شاگرد، شما را فقط در جلسه درس و به عنوان استاد می‌شناخته و هیچ وقت شما را به عنوان یک راهنمای دلسوز، پشتیبان، حامی و پدری ورای جلسه درس باور نکرده و نمی‌کند. لذا وقتی از درس و بحث فارغ شد انگار نه انگار که شما استادش بوده‌اید. ادامه …