مرحوم کاشف الغطا نگاه کارکردی به دین داشت. او به صرف استنباط احکام بسنده نمیکرد. وی معتقد بود احکام اسلامی قابلیت اجرایی دارد و میباید در هر زمان مورد استفاده قرار گیرد. ادامه …
مرحوم علامه حلی با پیوند میان سیاست و امر به معروف و نهی از منکر نشان داد که آموزههای دینی اگرچه مستقلاً میتواند انسان را به سمت معنویت و دینداری سوق دهد اما در وجههٔ دیگری، میتواند امورات دنیوی و سیاسی را نیز بسامان و از آن گرهگشایی کند. ادامه …
تعصب مذهبی ریشه در کینههای تاریخی دارد. این کینهها هیچگونه برکتی برای دینداری به ارمغان نمیآورد. امت اسلامی امروز بیش از هر زمان نیازمند رأفت و مهربانی میان خود است. احترام بر هر مکتب و عقیده به معنای احترام بر عقیده و مذهب خود است. ادامه …
سید بن طاووس با سبک دینداری فطری که میپسندید، احادیث و روایات را منبع اصلی دینداری میدانست و از درافتادن در چالشهای عقلانی پرهیز میداشت. شیوهای که او در مقابل ما قرار میدهد، تمسک بیچونوچرا بر اقوال معصومان (ع) است. وی در کتاب لهوف نیز مواجههای عقلانی با عاشورای حسینی نمیکند. این سبک دینی است که سید بن طاووس میپذیرفت. ادامه …
شیخ مفید، مرگآگاهی را سبب رستگاری میداند. ایشان با تمسک به آموزههای دینی، شناخت مرگ را سبب آرامش میداند؛ آرامشی که میتواند هم به سعادت دنیوی بینجامد و هم سعادت اخروی را به همراه بیاورد. ادامه …
سید بن طاووس از درافتادن در نزاعهایی در علم کلام نیز بر حذر میداشت. وی گفته بود از نوشتن کتاب کلامی هم دوری میگزیند زیرا به این نکته رسیده است که مسلمانان عادی، به سختی از دانش کلام، معرفتی به دست میآورند و چنانکه انبیا نشان دادهاند، حق را میتوان بدون تمسک به مجادلات کلامی به مردم تعلیم داد. ادامه …