جریان تشیع در درون خود، جریان عقل‌گرایی و حدیث‌گرایی را پرورش داد و روزبه‌روز عقل‌گراتر و حدیث‌گراتر می‌شد؛ اما بهترین راه و محکم‌ترین روش، اعتدال و میانه‌روی است که آن را می‌توان در روش و منش افرادی چون شیخ مفید، شیخ طوسی و علامه حلی دید. بنابراین باید مکتب بغداد را بازخوانی کرد و با اصلاح هستی‌شناسی، انسان شناسی، معناشناسی، مبدأشناسی و فرجام‌شناسی آن مکتب، مکتبی به‌نام مکتب نوبغدادگرایی به جامعه عرضه کرد. ادامه …