مباحثات

رسانه فکری تحلیلی حوزه و روحانیت

حجت‌الاسلام والمسلمین بهرام دلیر، استاد حوزه و دانشگاه و مدیر گروه عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفت‌وگو با ایسنا:

  • ما اگر بتوانیم قرآن را در جامعه اجرا کنیم شاهد این همه رفتارهای ناهنجار در جامعه نیستیم.
  • قالب سرمایه‌ها به سمت حنجره‌ها در حال حرکت است. در حوزه مداحی و قرائت قرآن و تمام این‌ها به نوعی ترویج توسعه ظاهرگرایی را داریم اما از باطن و اسرار و محتوای قرآن و عترت بی‌خبریم و کمتر کسی هم دغدغه این گونه موارد را دارد. در محافل مذهبی سخنران و مفسر قرآن محور نیست بلکه دائما می‌گوییم عجب قرائتی یا عجب مداحی. حتی در برخی موارد به مفسر قرآن و یا فردی که منبر می‌رود می‌گویند سریع‌تر به پایان برسانید مداح ما منتظر است.
  • با تمام زحماتی که در محافل قرآنی کشیده می‌شود اما باید بگوییم هنوز قرآن مهجور است. اگر در جامعه فاصله طبقاتی نباشد قرآن مهجور نیست اما اگر شاهد فاصله طبقاتی هستیم قرآن در جامعه مهجور است. اگر کسی به خاطر فکرش محکوم نمی‌شود قرآن ساری و جاری است چون در قرآن «قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ ۚ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ» را داریم؛ یعنی هر کس خواست کافر یا مسلمان شود. در قاموس قرآن اجبار معنایی ندارد.
  • اگر در جامعه آزادی تفکر وجود دارد قرآن مهجور نیست. اگر زمانی فرا برسد که زندان‌های ما به پارک و محل آموزش تبدیل شود آن زمان دیگر قرآن در جامعه محجور نیست. اگر قرآن در جامعه ساری و جاری باشد، شاهد این همه قتل و تجاوز نیستیم.
  • اگر پیامبر(ص) در جامعه امروز ما زندگی می‌کرد قطعا از این امر شاکی می‌شد که متن قرآن را رها کرده و به سمت صوت و قرائت و حنجره و کارهای جانبی رفته‌ایم.
منبع: خبرگزاری ایسنا