حجت‌الاسلام و المسلمین اکبر محمودی، معاون علمی همایش نقش شیعه در پیدایش و گسترش علوم اسلامی در گفت و گو با ایکنا:

• حوزه علمیه قم اگر چه به صورت رسمی از دوره مرحوم آیت‌ﷲ حائری یزدی نظم نسق کنونی را به خود گرفته، ولی سابقه آن بسیار طولانی است و در دوره ائمه معصومین^(ع) به صورت غیررسمی وجود داشت؛ افراد بزرگی مانند زکریا بن آدم و … از اصحاب ائمه^(ع) بودند که درس و بحث حدیثی و روایی داشتند. کتب اصلی حدیثی شیعه نیز محصول علمای بزرگوار ری و قم است.
• بعد از انقلاب اسلامی، شاگردان دروس علمی تشیع در سازمان‌ها و نهادهای مختلف به کار گرفته شدند و همین مسأله سبب شده تا کارهای گروهی مانند مباحثه کمرنگ شود و بیشتر مطالعات فردی، انجام شود. از آیت‌ﷲ فاضل لنکرانی نقل است که یک ساعت مباحثه بهتر از ۵۰ ساعت مطالعه است؛ زیرا مباحثه سبب وسعت علمی و رسیدن به نظریات درست و موجب پختگی طلبه و استاد است. این سنت در نجف و کربلا بیشتر از قم رواج دارد.
• انسان هرقدر بیشتر وارد عرصه‌های سیاس و اجتماعی و روابط با دیگران می‌شود به صورت طبیعی در تعاملات، مرتکب خطاهای بیشتری نیز خواهد شد؛ یک روحانی هم باید به نوعی در ارتباطات اجتماعی به دنبال تقید به مسائل دینی و از سویی برآورده‌کردن نیازهای طبیعی خود باشد. از این رو این قشر با سختی بیشتری مواجه‌اند؛ به بیانی دیگر زیر ذره‌بین قرار دارند و کمترین خطا از آنان بزرگترین خطا تلقی می‌شود.