حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمدعلی ایازی در گفت‌وگو با خبرگزاری ایکنا:

• مهم‌ترین هدف فقه، رسیدن به وارستگی و سیر و سلوک اخلاقی است و تکالیفی که بر دوش ما گذاشته نیز به همین خاطر است. به تعبیر دیگر می‌توانیم بگوییم که غایت فقه، اخلاق است. به همین دلیل نیز زمانی که در آیات قرآن به خواندن نماز یا گرفتن روزه توصیه می‌شود، بلافاصله اشاره می‌شود که «لعلکم تتقون» یا «لعلکم تفلحون».
• متاسفانه جامعه امروز ما بیشتر روی تکلیف‌مداری تکیه می‌شود؛ یعنی هرآنچه که تبلیغ و ترویج می‌شود نمود احکام، شریعت، واجبات و مستحباتی مانند زیارت است.
• نتیجه آن این است که در این جامعه چه در بخش مذهبی و چه در بخش غیر مذهبی، اخلاق ان جایگاه شایسته خود را، پیدا نمی‌کند. در چنین جامعه‌ای گاهی فردی ادعای تشرع می‌کند، اما دروغگویی برای او مهم نیست و این عمل گناه را مرتکب می‌شود. این قدری که امروز بر زیارت رفتن تکیه می‌شود، به خاطر این عهد و پیمان است. کسانی که امروز برای زیارت رفتن فکر می‌کنند، به این هم نظر داشته باشند که آیا تعهدات خود به دیگران را عملی کرده‌اند؟ این اخلاق است. پیش شرط زیارت رفتن این است که ببینیم آیا دین خود به مردم را ادا کرده‌ایم یا نه. جامعه امروز ما  آن گونه که باید و شاید، اخلاقی نیست.
• اگر اخلاق به عنوان اصل و غایت قرار گرفته شود، فقه باید در خدمت اخلاق باشد. یعنی باید فقهی تبیین کنیم که اخلاقی باشد.