آصفی دلنگران غربت اسلام بود. وی مقاله مبسوطی نگاشت و این حدیث نبوی را به بحث گذاشت که «الاسلام بدا غریبا و سیعود غریبا فطوبی للغربا». وی دو معنا از غربت را برای اسلام نشان داد و بر این باور بود که غربتی در امروزِ اسلام رخ داده که چونان غربت اسلام در آغازین روزهای دعوت است. وی غربت ابتدایی اسلام را از کمی طرفداران میدانست و غربت دوم را از ضعف مسلمانانِ امروز. ادامه …
نکتهای که شاید کمتر بدان توجه شده است، سرشت دو وجهی فرهنگی- قومی حوزه نجف است. نهتنها حوزه نجف، بلکه تمام شهر نجف – که اصولاً حاشیهای برای حوزه بهشمار میرفت – دو وجه فرهنگی متفاوت داشت: یکی ایرانی که وجه غالب آن بود و دیگری عربی- عراقی که وجه عراقی در آن غالب بود. این دو وجه با همدیگر کمتر در ارتباط بودند.
ادامه …
ایشان به شدت نسبت به توجه به محرومین و فقرا حساس بود. البته با آن سابقه علمی و فعالیت سیاسی و اجتماعی، بهراحتی میتوانست راه دیگری را در پیش بگیرد و برای خودش یک مرجع تقلید بشود؛ ولی تمام توجهش را بر مسأله فقرا گذاشت.ایشان چندین مجتمع مسکونی در قم، نجف، مشهد، کویته و مزار شریف پاکستان دارد که مخصوص افراد بیبضاعت است.منزل ایشان در محله نیروگاه قم بود و برای رفت و آمد از اتوبوس استفاده میکرد. ادامه …
حمایت از دولت عراق را تکلیف می دانم، چرا که میدانم اگر این حکومت را از دست داديم جایگزینش یک حکومت آمریکایی است، آن هم نه حکومت آمریکایی مسالمتآمیز، یک حکومت آمریکایی از نوع حکومت حزب بعث که شیعه را تار و مار میکنند. زندان میکنند، شکنجه میدهند. دیگر اثری از تشیع و از حضور تشیع به جا نمیگذارند. لذا من تکلیف خودم میدانم که از این حکومت با تمام نواقصش دفاع کنم و مردم را دعوت کنیم که پای این حکومت بایستند ادامه …
مرحوم آصفی نزدیک به ۵۰ اثر مکتوب از خود به یادگار گذارد که این آثار در سه محور معارف عمومی، قرآن و فقه بود و برخی از آنها به زبانهای مختلف ترجمه و بارها چاپ شد. در بیشتر نوشتههای ایشان رنگ و بوی وضعیت فکری دنیای معاصر دیده میشود. ادامه …