مرحوم کمپانی با اشعار خود عشق و ارادت به ساحت اهل بیت (ع) را به تصویر میکشید. وی علاوه بر این منظومه، در ساحات دیگری نیز کتابهایی به نظم نگاشته بود. منظومههایی در بیان روزه و اعتکاف نیز از مرحوم کمپانی به یادگار مانده است. ادامه …
امام خمینی، در مواجهه با حافظ شیرازی، از جنبهٔ عرفانی وی مدد میگرفت. مرحوم امام، حافظ را «عارف شیرازی» مینامید. انس امام با اشعار حافظ به گونهای بود که در جایجای آثار خود و به کرّات از اشعار این شاعر عارف مدد میگرفت و برای گرهگشایی از کلام خود به کار میبست. ادامه …
شیخ بهایی عالمی است که در علوم بسیاری متبحر بود. او علم فقه را به نیکی خوانده بود و گرایشی هم در منش عارفان داشت. وی رویکردی را در فقه برگزیده بود و با همین شیوه بود که در منش صوفیان نیز نظر میکرد. ادامه …
نویسنده با ترسیم دو دوره از حیات مولانا میکوشد تا معنای زندگی را در هر یک از ادوار زندگانی وی به تصویر بکشد. وی بر این باور است که مولانا در دوره اول، معنابخشی به زندگانی را در قالب پاداشهای نیکعملی و خوبکرداری میدانسته است. اما پس از آشنایی با شمس که دورهٔ دوم از حیات معنوی او را شکل میدهد، تلقی شگفتآوری از آدمی و گستره و عمق وجودی داشته است. ادامه …
شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی، ادبیات فارسی را غنای بسیار بخشیده است. سویههای عرفانی کلام او نیز مایهٔ استفادهٔ عارفمسلکان است. امام خمینی نیز در طرح منظومهٔ عرفانی خود، از کلام سعدی مدد بسیار گرفته است. ایشان در آثار عرفانی و در تتمهای بر کلام خود، از اشعار سعدی استفاده میکرده است. ادامه …