اساساً نگرش شیخ بهایی بر علوم، یک نگاه وسیلهای و کاربردی است. شیخ بهایی علم را وسیلهای میداند برای رسیدن به هدف. علمی که هدف را گم کند و راه وصول به آن را پوشیده دارد، از نظر شیخ بهایی مورد نکوهش و مذمت است. ادامه …
شیخ بهایی عالمی است که در علوم بسیاری متبحر بود. او علم فقه را به نیکی خوانده بود و گرایشی هم در منش عارفان داشت. وی رویکردی را در فقه برگزیده بود و با همین شیوه بود که در منش صوفیان نیز نظر میکرد. ادامه …
در نظر شیخ بهایی، اگر دانشی لقب دینی بر خود میگیرد، باید راهی به سعادت آدمی هم بگشاید. وی بر این باور بود که در راه کسب دانش، باید ابتدا قلب را از تعصب و تقلید خالی گردانیم، روی به حق آوریم تا شک و تردید را از دل بیرون کند. وی از دینداری، سعادتبخشی را انتظار میبُرد. ادامه …