شیخ عبدالکریم حائری نشان داد که سیاستورزی، همیشه با ورود مستقیم در امر سیاست نمایان نمیشود. نهایتِ شمّ سیاسی، میتواند در پیشبرد اهداف جلوه کند. جایی که آشفته بازارِ سیاست است میتوان سکوت کرد و دم فروبست. و این اوج سیاستورزی است. سیاستی که شیخ عبدالکریم حائری به انجام آن موفق شد. ادامه …
حتی در این فیضیه دراویش زندگی میکردند. روزی حاج شیخ عبدالکریم حائری وارد فیضیه میشود و عصای خودش را به زمین میکوبد و میفرماید به حول و قوه خدا اینجا را آباد میکنم و با یک اراده پولادین پای حرفش میایستد. ادامه …
گویا کسانی که بر روی آثار آیتالله شیخ عبدالکریم حائری کار کردهاند شوقی به انتشار آثارشان ندارند! برخی شواهد تاریخی این گمان را میپروراند که شاید حاشیهها و شروح منتشرنشده از حاشیهها و شروح منتشرشده بیشتر باشند. ادامه …
مرحوم حاج شیخ عبدالکریم میفرمود: «طلبه باید «اعمیمسلک» باشد، «لا بشرط» باشد. اگر میخواهد به شرط و أخص باشد، (مثلاً بگوید) حتماً باید نهارم چطور باشد، لباسم چطور باشد، منزلم چطور باشد و… کارش لنگ است. باید اعمی باشد. ادامه …
پس از فوت میرزا حوزهٔ علمیه قم با وجود همه ویژگیهایی که داشت، رو به ضعف رفت. حوزهای که روزی فیاض لاهیجی، صدرالمتألهین، میرزای قمی و بزرگان دیگر را داشت، طوری شد که در بعضی از نقلها آمده که بعضی از بزرگان آن روز قم وقتی مرحوم حاج شیخ میخواستند به قم بیایند، میگفتند: «آقا! به داد قم برسید که مدرسه فیضیه به مسافرخانه تبدیل شده است!» ادامه …