مباحثات

حجت‌الاسلام احمد منتظری و آزمونی اخلاقی

طبیعی است که بحث‌های سیاسی و قضائی بسیار زیاد بوده ولی زمانی که ملاحظات اخلاقی و شئون مرجعیت باعث ملغی شدن اجرای حکم شده است، در نزد افکار عمومی اصرار بر رویه‌ی پیشین به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست.

آنگونه که به صورت رسمی اعلام شد، با وساطت و درخواست «بخشش» از سوی یکی از مراجع عظام تقلید حکم زندان «حجت‌الاسلام احمد منتظری» منتفی شد، اما به نظر می‌رسد فراتر از مسئله‌ی سیاسی و قضائی امری اخلاقی مغفول مانده است.

ماجرای انتشار فایل صوتی دیدار تعدادی از مسئولان قضائی وقت با مرحوم آیت‌ﷲ‌العظمی منتظری بازخوردهای زیادی داشت. در این بین آنچه که مورد اتفاق بسیاری از صاحب‌نظران سیاسی و رسانه‌ای قرار گرفت این بود که انعکاس تنها یک جلسه دیدار و گفت‌وگو نمی‌تواند به‌هیچ عنوان بیانگر کلیات یک موضوع مهم در سطح کلان باشد و قطعا جلسات و مذاکرات بسیاری وجود داشته که برای قضاوت درباره ابعاد مختلف ماجرا اشراف به آنها ضروری است. پس بدیهی است که می تواند مورد سوءاستفاده دشمنان و مظلوم‌نمائی عناصر منافقین هم قرار گیرد.

بدین‌گونه نادرست بودن این اقدام امری بدیهی بود و طبیعی بود که مراجع ذی‌صلاح قانونی ورود کرده و با افرادی که این جرم را مرتکب شده‌اند برخورد قضائی کنند.

پس از سپری شدن مراحل قضائی وصدور حکم نهائی، حجت‌الاسلام احمد منتظری برای اجرای حکم به زندان فراخوانده شد.اما در همین زمان یکی از مراجع عظام تقلید آیت‌ﷲ‌العظمی شبیری زنجانی از رهبر معظم انقلاب درخواست «بخشش» و عدم اجرای این حکم را کردند که مورد موافقت ایشان قرار گرفت.

قطعا مراجع عظام تقلید بویژه آیت‌ﷲ‌العظمی شبیری زنجانی براساس مصالح عالیه‌ای که تشخیص می‌دهند در موارد حساسی ورود کرده‌اند و این مورد اخیر نیز در همین چارچوب بوده است.بنابراین نویسنده خود را در جایگاه نقد و اظهارنظر درباره چرائی و چگونگی این درخواست نمی‌داند و اتفاقا از زاویه‌ای دیگر این امر را دلیلی بر ارتباط حسنه مراجع تقلید با رهبر معظم انقلاب و توجه نظام به جایگاه مراجع تقلید ارزیابی می‌کند.

اما آنچه که کمتر مورد توجه قرار گرفته‌ نوع واکنش بیت مرحوم آیت‌ﷲ‌العظمی منتظری و شخص شیخ احمد متنظری به این اتفاق است.اگر نگاه گذرا به چند بیانیه اخیر بیت ایشان داشته باشیم نتیجه‌ای که حاصل می‌شود چیزی جز قدرنشناسی نیست.این قلم اباء دارد تا از برخی تعابیر عامیانه مانند نمک نشناسی یا گردن‌کشی استفاده کند اما به نظر می‌رسد این افراد حتی در آزمون اخلاقی نیز نتوانستند سربلند بیرون آیند.

طبیعی است که بحث‌های سیاسی و قضائی بسیار زیاد بوده ولی زمانی که ملاحظات اخلاقی و شئون مرجعیت باعث ملغی شدن اجرای حکم شده است، در نزد افکار عمومی اصرار بر رویه‌ی پیشین به هیچ‌ عنوان قابل پذیرش نیست.

بیت آقای منتظری حتی توجه ندارد که صدور این بیانیه‌ها به نوعی ناسپاسی در قبال ورود و وساطت آیت‌ﷲ‌العظمی شبیری زنجانی قلمداد می‌شود. چراکه پس از قطعی شدن اجرای حکم آنچه که لحاظ شد شانیت مرجعیت و به نوعی مناسبات اخلاقی بود.تشخیص این امر نیازی به تخصص سیاسی و علمی و .. ندارد و برای عموم جامعه قابل درک است.

پس چگونه اعضای بیت آیت‌ﷲ‌العظمی منتظری چنین امر بدیهی را درک نکرده و همچنان طلبکارانه اقدام به صدور بیانیه‌های مختلف می‌کنند؟ آیا این اقدامات نشان‌دهنده‌ی عدم رعایت مصالح اخلاقی در اختلافات سیاسی نیست؟ همان لوازمی که همیشه مورد توجه و تاکید جماعتی خاص در سال‌های اخیر بوده:« اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید».

توصیه جدی این یادداشت به حاج‌شیخ احمد منتظری این است که حداقل‌ هنجارها  و انتظارات اخلاقی را رعایت کرده و اجازه ندهد جامعه و بویژه حوزویان بیت مرحوم آیت‌ﷲ‌العظمی منتظری را ناآشنا به ابتدائی‌ترین مسائل اخلاقی بدانند بویژه آنکه در این بین نقش‌آفرینی آیت‌ﷲ‌العظمی شبیری زنجانی بیش از همه در اذهان باقی است.

Exit mobile version