آیتﷲالعظمی وحید خراسانی از نسل عالمانی هستند که مشارکت سیاسی در مباحث غیرمرتبط با مذهب را در شأن جایگاه مرجعیت نمیدانند. ایشان اگرچه براساس شاخص‌ها و اولویت‌های خاصی، مناسبات و مراودات متفاوتی با دولت‌های برآمده در جمهوری اسلامی داشته‌اند، اما همواره بر صیانت منزلت مرجعیت ـ فراتر از منازعات و رقابت‌های سیاسی ـ تحفظ داشته‌اند. حُسن‌نظر ایشان نسبت به دولت آقای روحانی از پذیرش مسئولین این دولت در رده‌های گوناگون ـ حتی ریاست سازمان انتقال خون ـ در این مقطع بی‌نیاز از بیان و تصریح است. این نگاه مثبت متأثر از توجه دولت به راهنمایی‌های مشاوران حوزوی است که نگرانی‌ها و حساسیت‌های مراجع را به سازمان‌های ذی‌ربط دولت منتقل کرده‌اند.
انتظارات و مطالبات مراجع سنتی معمولاً چنان نیست که اجابت آن‌ها مخل برنامه مدیریت کشوری باشد و حداکثر ممکن است نارضایتی برخی گروه‌های خاص را در پی داشته باشد. در دوران دولت یازدهم جلوگیری از اکران فیلم رستاخیز و تعطیلی روز شهادت امام حسن عسگری(ع) از مهم‌ترین مصادیق رفتارهای اعتمادساز دولت به‌شمار می‌رود. همین همراهی دولت با انتظارات آیتﷲ وحید موجب شده، معظم‌له با رعایت اصول خود حداکثر تأیید را نسبت به دولت روا دارند.
از سوی دیگر تصمیم جمعی مراجع تقلید مبنی بر عدم پذیرش نامزدهای انتخاباتی در ایام تبلیغات و رقابت‌های سیاسی، با استقبال جامعه مذهبی و طلاب و فضلا نیز همراه شده است. التزام به این عقلانیت، مراجع تقلید را در حفظ حریم مرجعیت و اجتناب از ورود در فضای رقابت‌های سیاسی و انتخاباتی همداستان ساخته است.
روز گذشته موعد برگزاری نشست دوره‌ای اساتید حوزه قم در بیت آیتﷲ وحید خراسانی بود؛ سنتی که در سالیان اخیر به همت جمعی از اساتید حوزه برای تقویت مناسبات سنتی مرجعیت و مدرسین حوزه پی‌گیری شده است. اما از آن‌جا که شخصیت‌های محوری این نشست همسویی واضحی با دولت مستقر داشته‌اند، برگزاری نشست اساتید در آستانه انتخابات در بیت آیتﷲ وحید می‌توانست به معنای حمایت از نامزد خاصی در انتخابات تلقی شود. علاوه براین، شایعه سفر آقای روحانی به قم همزمان با برگزاری نشست، شائبه‌ی بهره‌برداری تبلیغاتی از این نشست با حضور رییس جمهور یا همراهان ایشان در بیت آیتﷲ وحید را به اذهان متبادر ساخته بود.
لغو نشست اساتید، که برگزارکنندگان آن را ناشی از سفر زیارتی آیتﷲ وحید خراسانی به مشهد مقدس اعلام داشته بودند، می‌تواند برخاسته از همان سیره متعارف معظم‌له در خارج شدن از قم برای اجتناب از ملاقات‌ها و دیدارهایی باشد که رد و قبول آن دوران الامر بین المحظورین است.