اتفاق غم‌بار تجمع و هتک حرمت حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س)، آن هم به بهانه تعظیم این بانو! بار دیگر قم را مورد توجه افکار عمومی قرار داد. بررسی زمینه و ابعاد این ماجرا می‌تواند به جلوگیری از اتفاقات مشابه کمک کند:
- در روزهای نخست انتشار خبر ویروس کرونا و شناخت چند مبتلا در قم، رسانه‌های معاند بار دیگر اقدام به عقده‌گشائی خود از این شهر نمودند. عده‌ای با هدف دین‌ستیزی و برخی دیگر با اغراض سیاسی. متاسفانه عدم آگاهی کامل رسانه‌ها و جریان‌های مهم کشور از واقعیت امر و اینکه اساساً کانون این بیماری در قم نبوده‌است، عملاً میدان را برای حملات باز گذاشت و تا چند روز رسانه‌های مدافع این شهر حالت انفعالی داشتند.
- واکنش نسنجیده‌ی تولیت آستان حضرت معصومه(ص) و از سوی دیگر اصرار ستاد برگزاری نمازجمعه قم مبنی بر برگزاری نماز جمعه بر دوقطبی‌سازی‌های ایجاد شده از سوی دشمنان دامن زد. دوقطبی «شفاء» و «دواء» امری نبود که با ادبیات غیر منطقی قابل تبیین باشد. جالب آنکه در همین زمان تولیت آستان مقدس رضوی و شاه‌چراغ بدون اصرار و دامن زدن بر دوگانگی‌ها اعلام نمودند آماده‌ی همکاری با مسئولان درمانی و سایر مسئولان هستند.
- پس از چند روز از این ماجرا قم مجدداً به کانون خبری تبدیل شد. اما این‌بار به خاطر مجاهدت‌های طلابی که علی‌رغم خطر بالا خود را به بیمارستان‌ها رساندند. از تقویت روحیه‌ی بیماران گرفته تا امور خدماتی و برخی امور دیگری که کمتر کسی با دریافت پول حاضر به انجام آنها است. اوج این مجاهدت‌ها با انتشار خبر درگذشت همسر یکی از این طلاب، جامعه را تحت تاثیر خود قرار داد و «من حیث لایحتسب» بسیاری از تبلیغات شوم علیه روحانیت را خنثی کرد.
- دقیقا در همین زمان بود که انتشار خبر بسته شدن درب‌های حرم حضرت معصومه(س) آن هم به صورت موقت و با توجه به ایام عید، صفحه‌ی خبر را برگرداند. متاسفانه یکی از کانال‌های حوزوی با عنوان انقلابی براساس معیارهای سیاسی خود فراخوان تجمع و جلوگیری از این اقدام را صادر کرد. اگرچه نصایح دلسوزان موثر نشد، اما پس از مدتی این کانال از موضع خود عقب‌نشینی کرد. امید است این اتفاق درسی باشد که این گروه نگاه و تصمیمات خود را معیار مطلق سنجش دیگران ندانند.
- اما بخش اصلی ماجرا، فراخوان و تجمع عده‌ای بود که در سال‌های اخیر همیشه زمینه‌ی تنش و بحران‌آفرینی را به صورت مستقیم و غیرمستقیم فراهم کرده‌اند. فارغ از اینکه این گروه چه نام و عنوانی دارند، مهم این است که با تمسّک به مقدس‌ترین اعتقادات، زمینه‌ی هجمه به تشیع را فراهم می‌کنند. تجمع این گروه در مقابل حرم حضرت معصومه(س) اگرچه ظاهراً با دغدغه‌ی دینی و مکتب اهل‌بیت(ع) است، اما مانور و قدرت‌نمائی این جریان فکری به شمار می‌رود.
- در این بین روش اجرای تصمیمات توسط متولیان امر هم جای تعجب دارد. با توجه به برخی واکنش‌ها به اعمال محدودیت در اماکن مقدس، چرا متولیان امر تنها به بیانیه و دستورالعمل اکتقاء کردند؟ لازم بود زمینه‌ی اجرای این تصمیم – که در زمان خود جای بررسی دارد- با بزرگان و مراجع درمیان گذاشته می‌شد. حتی جا داشت با برخی از علما و مراجعی که منتقد این تصمیم بودند، مشورت و رایزنی می‌شد و لزوم این تصمیم برای آنها تبیین می‌شد.
- در کنار همه‌ی این اتفاقات اظهار نظر و حمله‌ی مولوی عبدالحمید به «جامعة المصطفی العالمیه » نیز در جای خود جالب توجه است. گویا دو لبه قیچی در حال بهره‌برداری از ماجرای ویروس کرونا هستند. هر دو در تلاش‌اند با به‌هم ریختن روان جامعه، عقده‌های نهفته خود را نسبت به نظام اسلامی عیان و تلافی کنند.
- در این بین جای خالی بزرگان و مراجع شدیداً احساس می‌شود. این بزرگواران باید ضمن نقش‌آفرینی جدی در این موضوع، با روش‌های مناسب از گسترش آن جلوگیری کنند. از سوی دیگر باید دید مسئولان امنیتی کشور چه تدابیری را اتخاذ خواهد کرد. آیا زمان آن نرسیده است که برخی ملاحظات کنار گذاشته شود و با اعضای اصلی جریان افراطی شیعی برخورد جدی شود؟