یک هفته از دیدار رهبر معظم انقلاب با حوزویان می‌گذرد و با توجه به بحث مطرح شده از سوی ایشان در خصوص«اولویت‌بخشی به امر تبلیغ در حوزه‌های علمیه» نظرات و واکنش‌های مختلفی را شاهد بوده‌ایم.

پیش از انجام دیدار متاسفانه فضای رسانه‌ای حوزه‌های علمیه دچار برخی حواشی شد و عده‌ای محدود براساس سلایق خاص سیاسی اذهان حوزویان مشوش کردند. همچنین به علت عدم اطلاع‌رسانی صحیح دست‌اندرکاران حوزوی این برنامه در خصوص چگونگی برگزاری دیدار تصور و انتظاری ایجاد شد که تعدادی از حوزویان نظرات و دیدگاه‌های خود را مطرح خواهند کرد. در حالی که پیش از این نیز در آستانه محرم دیدار با مبلغان برگزار شده بود که از جنس دیدارهای عادی سایر صنوف مانند معلمان بود.

اما بعد از برگزاری دیدار آنچه که شاهد بوده‌ایم از مصادیق بارز آسیب‌هایی است که در پی سخنان رهبر معظم انقلاب وجود داشته‌است. برای نمونه ایشان سال‌هاست در هنگام تحویل سال با انتخاب یک شعار مسیر کلی حرکت نظام را ترسیم می‌کنند اما آنچه که دیده می‌شود واکنش تبلیغاتی و گاه هیجانی مدیران است؛ از مصاحبه در خصوص لزوم توجه به شعار سال تا نگارش کتاب در مدت ده روز!

نکته جالب توجه آن است که نوعا کسانی پیشگام اظهارنظر و استقبال از شعار انتخاب شده هستند که عملا باید پاسخگو باشند که با توجه به مسئولیتی دارند چرا در این خصوص عملکرد ضعیفی داشته و با توجه به خلأ پیش آمده، رهبر معظم انقلاب مسیر کل نظام را برای جبران نیازها این سمت هدایت کرده‌اند!

در خصوص دیدار اخیر حوزویان نیز متاسفانه اغلب شاهد تکرار مکررات و «تاکید بر بایدها» و… هستیم و برخی وعده‌ها مانند «راه‌اندازی کانون‌های تبلیغ» آن هم بلافاصله بعد از سخنان اخیر رهبر معظم انقلاب به زعم اغلب مخاطبان یک نوع حرکت تبلیغی بدون پشتوانه مطالعاتی و طرح و برنامه‌ریزی است.

به نظر می‌رسد سبقت‌گیری مسئولان کشوری در اظهارنظر پس از اعلام شعار سال از سوی رهبر انقلاب به مسئولان حوزوی هم تسری یافته و ناخواسته دچار یک هیجان و تبلیغ رسانه‌ای کاذب شده‌اند، امر مذمومی که رسانه‌های حوزوی نیز در انعکاس آن شریک هستند.

درخواست جدی این یادداشت از مدیران و مسئولان بخش‌های مختلف حوزه‌‌های علمیه آن است که بدون عجله و هیجان، جلسات کارشناسی و آسیب‌شناسی عملکردها در خصوص امر تبلیغ را برگزار کنند و با بررسی وضعیت موجود، ظرفیت‌های سازمانی و نیروی انسانی و نیازهای جامعه به مرحله‌ی طراحی برنامه‌ها برسند.

بهترین راه قضاوت در خصوص عملکرد مسئولان، بی توجهی به تمامی اظهارات یک هفته‌ی اخیر آنان است تا پس از فروکش کردن هیجانات و اقناع مصاحبه و بیانیه‌ها، چند ماه بعد به سراغ برنامه‌ها رفته و نسبت به وظیفه‌ی هر بخش از آنان مطالبه نمود.