روحانیت دارای صدای مسلطِ بعد از انقلاب اسلامی، با به دست گرفتن قدرت سیاسی، برای اثبات خود اولاً و مکرراً در پی نفی و انکار غرب و فرآورده‌های آن بوده و هست؛ ثانیاً با این‌که برخی از مفاهیم و آموزه‌های غربی، مانند دموکراسی و جمهوریت را در عرصه‌ی سیاسی و اجتماعی ایران پذیرفت، سعی کرد به آن‌ها صبغه‌ی دینی بدهد؛ و  مثلاً  قید و بندهایی به مفهوم دولت مدرن افزود که ذاتیِ آن نبود. ادامه …