دیدم یکی از اساتید حوزه ذیل یک عکس یادگاری تیتری زده بود با عنوان «سه، مساوی با هزار». استادی که سال‌ها از او درباره شأن و منزلت فضلای حوزه و تکریم و تجلیل از آن‌ها چیزی ندیده بودم.
گفتم چه خوب؛ حالا که قرار است از زحمات علمی و آثار وجودی اَعلام یاد کنیم و ارادت خاص خود بدان‌ها را نشان دهیم؛ یادی از اساتید بزرگ و اسوه‌های مجاهدت کنیم.
اخیراً کتابی خریدم با عنوان سید اسدﷲ که بیان خاطراتی از شهید محراب آیتﷲ مدنی و به کوشش علی اکبری منتشر شده بود.
در آن‌جا عکسی دیدم از سه شخصیت آسمانی و انقلابی و سه انسان وارسته به تمام معنا و یاور امام و امت؛ هرچه بیش‌تر از آن کتاب خواندم، بیش‌تر بهره بردم و سخت از وضع خودمان متأثر شدم. دو شهید محراب که قلب میلیون‌ها نفر در دست آن‌ها بود (شهید آیتﷲ مدنی و شهید آیتﷲ دستغیب) و استادی کم‌تر شناخته شده به نام میرزا جواد تهرانی و هرسه چه خوش عاقبت بودند و به قول بزرگان: آن‌ها کجا و ما کجا.
حالا فتح بابی شد که دیگران نیز بیایند و با انتخاب چند شخصیت در یک قاب، مقصد را نشان دهند تا ببینیم کجا را می‌بینند و راه را چگونه نشان می‌دهند.