این روزها عکس بی‌کیفیتی از طلبه‌ای زانو بغل گرفته در پلکان یکی از بیمارستان‌ها، هزاران بار دست‌به‌دست شده و تحسین و هم‌دردی میلیون‌ها نفر از ایرانیان را برانگیخته است. شرح ماجرا ظاهراً کوتاه است. طلبه‌ای که همسر باردارش دچار کرونا بود، در حالی که خود در بیمارستان مشغول خدمت به سایر بیماران بوده، خبر فوت همسرش را می‌شنود و در گوشه‌ای که کسی نبیند، می‌گرید…

اما چرا گاهی اوقات برخی تصاویر یا افراد این‌گونه دل‌های میلیون‌ها نفر را می‌سوزاند و هزاران نفر بدون آنکه او را دیده باشند، برایش مرثیه‌سرائی می‌کنند؟ مگر نه این است که هم اکنون هزاران نفر از پرسنل خدوم بیمارستان‌ها در حال خدمت به بیماران هستند و متاسفانه صدها نفر نیز بر اثر بیماری کرونا جان خود را از دست داده‌اند؟

ماجرای شهید حججی شاید از این جهت مثال خوبی باشد. هزاران نفر از جوانان این کشور و سایر کشورها به عنوان مدافعان حرم مشغول دفاع از کیان اسلام و اهل‌بیت بودند. صدها نفر به شهادت رسیدند و تصاویر بسیاری از آنان منتشر شد. تک‌تک این عزیزان مایه‌ی افتخار ایرانیان بوده و هستند، اما یک تصویر آن هم عکسی که به دست دشمن منتشر شد، ناگاه دل‌های میلیون‌ها نفر از ایرانیان را بی‌تاب کرد. ایران را عزادار او نمود و آنچنان موجی در کشور ایجاد کرد که هیچ‌گاه فراموش نخواهد شد.

به جرأت می‌توان گفت در دستگاه محاسبات الهی اتفاقات و تقدیراتی برای انسان‌ها وجود دارد که از فهم و درک عقول بشر خارج است. گاه انسانی گمنام را آنچنان عزت می‌بخشد که هیچ دستگاه تبلیغاتی را توان مقابله با آن نیست و گاه برخی انسان‌های به ظاهر مقتدر و قوی را آنچنان ذلت می‌دهد که همت تبلیغات شرق و غرب هم برای آن بی‌فایده است.« قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَن تَشَاءُ وَتَنزِعُ الْمُلْکَ مِمَّن تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَاءُ»^‏[۱]‎

اما براساس روایات و آیات می‌توان گفت قطعاً خلوص انسان‌ها در این عزت بی‌تاثیر نیست. خلوصی که حاصل مراقبت‌ها و تقوا و ورع است. در عین احترام به همه‌ی خدمت‌گزاران عرصه‌ی پزشکی و جهادی بویژه آنانی که در روزهای اخیر بخاطر در معرض قرار گرفتن این بیماری جان خود را از دست داده‌اند، تمام قد به احترام خلوص حجت‌الاسلام محمد مداح می‌ایستیم و سر تعظیم فرود می‌آوریم.