۱.اگر تشیع سیاسی را اندیشهای بدانیم که قوام آن به «حفظ کیان تشیع» در قالب ساختار و حکمرانی میباشد، تشیع اجتماعی را میتوان نظریهای نامید که قائلان آن به حفظ تشیع در ساختارهای اجتماعی و نه لزوما سیاسی و حکمرانی میدانند و در نهایت تشیع فرهنگی نیز تنها دغدغهاش حفظ آنچه چیزی است که شعائر مینامد.
۲. در روزهای گذشته تصویر معناداری در شبکههای اسرائیلی منتشر شده که تصویر دو مرجع از دو پایگاه دینی و حوزوی در لیست ترور قرار گرفته است. رهبری انقلاب اسلامی و مرجع اعلای عراق که گویای یک نکته است؛ امروز تشیع سیاسی و تشیع اجتماعی در مقابله باصهیونیسم و رفتارهای آن به یک نقطه مشترک رسیدهاند و آن مقابله همه جانبه است. تصاویر گریان فرزندان آیتﷲالعظمی سیستانی در مراسم بزرگداشت شهید سید حسن نصرﷲ نیز گواه محکمی بر قرار گرفتن این دو دیدگاه در یک جبهه واحد است.
۳. در این نقطه تاریخی اما تشیع فرهنگی و جریانی که خود را احیاگر شعائر میداند در سکوت و در برخی از سطوح رسانهای در فضای تقابلی فرو رفته است. این روزها در برخی از صفحات جریان برائتی، ادعاهایی همچون هدر رفتن خون شیعه و حتی تعریض به سید مقاومت مطرح میشود. فارغ از ضرورت مطالعه دستگاه دینشناختی به این جریان برای فهم این رویکرد در چنین بزنگاه تاریخی باید به یک نکته توجه نمود.
نرمافزار تشیع فرهنگی یا برائتی قابلیت به روزرسانی و رسیدن به نقطه موضعگیری در چنین بزنگاههایی را ندارد و همچنان در منازعات صدر اسلام مانده است. منازعاتی با رویکرد اخباریگری که در تقابل با رویکرد اجتهادی است که اسرائیل و جبهه استکبار را مهمترین مساله عالم تشیع در شرایط فعلی دانسته و مقاومت را تنها راه حل برای مقابله با این غده سرطانی تلقی میکند.
۴. تأسفبارترین نکته اینجاست که برخی سطوح رسانهای این جریان در دوران اخیر در حال همافزایی با فعالان سیاسی ضد مقاومت و جمهوری اسلامی هستند. همافزاییهایی که در شبکههای ماهموارهای آنان و صفحات فضای مجازیشان مشهود است. به نظر میرسد گرچه تاریخ ثابت کرده که هیچ جریان فکری کاملا میرا نیست و در کش و قوسهای تاریخ خود را احیاء میکند، اما رفتارهای اخیر جریان تشیع فرهنگی آن را به ورطه سقوط در بین وجدانهای بیدار جامعه شیعه خواهد کشاند و تاریخ شیعه به خوبی این سکوت و همافزایی با دشمنان را قضاوت میکند. روزهایی که رزمندگان شیعی پنجه در پنجه دشمن مشترک تفکر و تمدن شیعی بوده و برخی برائتیها با لباسهای کذایی در توهم احیاء شعائر ربیعی هستند.
ناشناس
دفاع در برابر هجوم دشمن با جنگ افروزی فرق داره