مرحوم آيت‌ﷲ العظمى گلپايگانى اعلى ﷲ مقامه نسبت  به زیارت حضرت معصومه^(س) مقید بودند. ايشان ساليان سال نماز صبح را در مسجد بالاسر مى‌خواندند و در همين فرصت مدّتى را در نزديكى قبر مطهر حضرت معصومه^(س) مى‌نشستند و به زيارت و رازدل‌گويى با آن حضرت مى‌پرداختند. در سال‌هاى آخر اشتغالشان به تدريس، روز‌های چهارشنبه بعد از فراغت از درس مشرّف مى‌شدند و مدّتى بالاى سر کریمه اهل‌بیت^(س) – درست متصل به قبر مبارك – به زيارت و عبادت مى‌پرداختند. خدّام محترم حرم در ساعت زيارت ايشان قسمت بالاى سر مبارك را خلوت مى‌كردند و تا پايان برنامه، مراقبشان بودند تا هجوم جمعيّت به‌سوى ايشان مانع زيارت و ديگر برنامه‌هايشان نشود. البته ایشان علاوه بر این برنامه‌ی منظم، به‌طور متفرق و به‌مناسبات هم به حرم مشرف مى‌شدند.

يكى از سال‌ها كه قرار بود براى تغيير آب و هوا به جاسب (محلّى در اطراف قم) بروند – و شايد آخرين مسافرت تابستانى ايشان به آن‌جا بود – كسالت و ضعف و خستگى‌شان شدید شده بود؛ با اين حال فرمودند: اول به حرم مشرّف مى‌شوم و از آن‌جا به جاسب مى‌رويم. بعضى از نزديكان ايشان عرض كردند: چون حالتان مساعد نيست، همان‌طور كه از كنار حرم عبور مى‌كنیم شما از داخل اتومبیل سلام كنيد و زيارت نماييد؛ اما ايشان نپذيرفتند و بالاخره با همان حالت به حرم رفتند؛ در حالى‌كه بعد از پايان زيارت نتوانستند مسافت كوتاه بين داخل حرم تا درب كنار خيابان موزه را راه بروند و به همین دلیل براى ايشان در نزديكى درب خروجى مسجد طباطبایى – مسجد موزه – صندلى گذاشتند؛ بعد از مختصر استراحتی توانستند حرکت کنند و سوار اتومبیل شوند.

مرحوم آقاى حاج آقا حسين فاطمى^(ره) راجع به استادش مرحوم آقاى حاج ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى مى‌نويسد: براى رفتن به زيارت حضرت فاطمه معصومه^(س) بسيار جديّت داشتند و علی رغم داشتن مرض قلب همه‌روزه به حرم مشرّف مى‌شدند.

مرحوم آیت‌ﷲ اشتهاردی نیز در کتاب خود با عنوان «حضرت معصومه؛ فاطمه ثانی» می‌نویسد: نقل شده روزي شاه عربستان سعودي به ايران آمد و هدايايي براي مرجع كل، حضرت آيت‌ﷲ العظمي بروجردي^(ره) فرستاد. آقای بروجردی از ميان آن هدايا، چند قرآن و مقداري از پرده كعبه را پذيرفت و بقيه را رد كرد. شاه عربستان تقاضاي ملاقات با آقاي بروجردي را كرده بود که آقا اين تقاضا را رد كرد. وقتي از علت اين امر سؤال شد، آقا فرمود: «اين شخص (شاه عربستان) اگر به قم بيايد و به زيارت حضرت معصومه^(س) نرود (چون وهابی است) به مقام ارجمند حضرت معصومه^(س) توهين خواهد شد و من به‌هيچ‌وجه چنين امري – كه توهين غيرمستقيم به حضرت معصومه^(س) است ـ را نمي‌پذيرم و تحمل نمي‌كنم».

احترام متواضعانه و عميق رهبر كبير انقلاب حضرت امام خميني^(ره) و مقام معظم رهبري نسبت به مقام حضرت معصومه^(س) نيز قابل توجه است. امام خميني^(ره) آن بزرگ مرد الهي به زیارت کریمه اهل‌بیت^(س) می‌آمد و با كمال تواضع و خضوع ضريح مطهر را مي‌بوسيد. به‌نظر بعضي شايد علت آن‌كه او نخواست مرقد مطهرش در كنار مرقد مطهر حضرت معصومه^(س) باشد، اين بود كه مبادا به حريم حضرت معصومه^(س) بي‌احترامی شود؛ زيرا رفت و آمد ميليون‌ها نفر از مردم و آمدن سران كشورها كنار قبر او، موجب كم‌رنگ شدن احترام به مرقد مطهر حضرت معصومه^(س) مي‌گرديد و چنين كاري هرگز با خلق و خوي امام خميني^(ره) نسبت به خاندان عصمت و طهارت سازگار نبود.

مرحوم آيت‌ﷲ العظمي مرعشی نجفي هم حدود شصت سال، در زمستان و تابستان، صبح قبل از اذان براي اقامه جماعت در حرم حضرت معصومه^(س) از خانه به طرف حرم مي‌آمدند. در بسياري از موارد، هنوز درهاي حرم باز نشده بود که ایشان پشت در به انتظار مي‌نشستند تا در باز شود. مرحوم آیت‌ﷲ اشتهاردی می‌گوید: يك بار خودم ديدم كه آن بزرگوار قبل از اذان صبح، عبا را بر سر افكنده بود و پشت در صحن حرم مطهر (سمت خيابان موزه) نشسته و خود را به در حرم چسبانده بود تا خدام در صحن را بازکنند؛ گويي شخصی نيازمند و دردمند، به در خانه حضرت معصومه^(س) پناهنده شده است. ایشان در وصيتنامه خود سفارش كرده بودند که جنازه‌شان را روبه‌روي مرقد مطهر بي‌بي فاطمه معصومه^(س) قرار دهند و در این حال يك سر عمامه‌شان را به ضريح مطهر و سر ديگر را به تابوت ببندند (به‌عنوان دخيل) و مصيبت وداع اباعبدﷲ^(ع) با اهل بيت طاهرينش^(ع) را بخوانند.

در احولات حضرت آیت‌ﷲ‌العظمی بهجت^(ره) هم نوشته‌اند که ایشان هر روز صبح به زیارت حضرت معصومه^(س) می‌رفتند. یکی از همراهان ایشان می‌گوید یک روز صبح من در ذهن خود گفتم: چرا آقا با این کهولت سن خود را مقید می‌کند که  هر روز به حرم برود؟ بعد از چند قدم که رفتیم ایشان ایستادند و رو به من کردند و گفتند: من بر خودم واجب می‌دانم که هر روز به محضر حضرت معصومه^(س) برسم و سلام عرض بکنم. درباره‌ی این‌که ایشان هر روز صبح برای اقامه نماز به‌مدت یک ساعت به حرم مطهر حضرت معصومه^(س) می‌رفتند، نقل می‌کنند: آیت‌ﷲ بهجت پس از زیارت کریمه اهل بیت^(س) هنگام خروج از آن آستان، هرموقع که می‌خواست وارد کوچه‌ای شود یا راه خود را کج نماید، برگشته و سلامی خدمت فاطمه معصومه^(س) می‌دادند. آقازاده مرحوم آیت‌ﷲ‌العظمی بهجت در جایی گفته بود: پدر من بعضی وقت‌ها تا سه ساعت مقابل ضریح مطهر حضرت فاطمه معصومه^(س) می‌ایستاد و با حضرت نجوا می‌کرد.  مناجات کردن با فاصله جزو سیره ایشان بوده است.