نوزدهم دیماه، مردم بهعنوان اعتراض نسبت به مقاله روزنامه اطلاعات که به آیتالله خمینی اهانت کرده بود، درسهای حوزه علمیه قم و همچنین بازار و مغازههای اطراف را تعطیل کرده بودند. طلبهها که در مسجد اعظم و مدرسه خان و صحنین اجتماع کرده بودند، بهطور دستهجمعی به منزل شیخ هاشم آملی میروند. میرزا خیلی مختصر در چند کلمه میگوید: «ما این اهانت را محکوم میکنیم و ساکت نمینشینیم. من پیشقدم شده با آیات و مراجع دور هم مینشینیم و تصمیم میگیریم که چه باید بکنیم…». ادامه …
اگرچه میرزا هاشم روابط حسنهای با امام خمینی داشت و از سر مِهر با ایشان برخورد میکرد؛ اما برخی یاران امام، میرزا هاشم را به عدم همراهی با انقلاب متهم میکردند و علیه وی برمیآشفتند. هرچند منش سیاسی آیتالله آملی در اوج فعالیتهای انقلابی هم چندان تند و آتشین نبوده است؛ بهگونهای که ساواک چندان حساسیتی بر روی ایشان نشان نمیداده است؛ اما وی به امام خمینی علاقه داشت و با اینکه خود مرجع تقلید بود، گفته بود فرزندان من همه مقلد امام خمینی هستند. ادامه …
میرزا در نامهای به آیت الله سید محمد بهبهانی اعتراض خود را نسبت به تصویب لایحه انجمنهای ایالتی و ولایت اعلام و تأکید کرد که «تصویبنامه مربوط به تشکیل انجمنهای ایالتی و ولایتی چون مخالف با قواعد مقدسه اسلام است مردود میباشد». وی در مورد حضور زنان در انتخابات نیز بر این باور بود که دولت ایران مشکلات عدیدهی دیگری دارد و تصویب قوانینی در مورد بانوان، یک بازی سیاسی است که حاکمیت پهلوی آن را آغاز کرده است. میرزا هاشم در این مقطع، به رسالت نصیحت روحانیت تأکید میکند و بر این باور است که بهواسطه نصیحت مشفقانه میتوان حاکمیت را از انحراف بازداشت. ادامه …