این روزها در هند روزگار غریبی است. بی‌خدایان و هندوها هرگونه جنایت را بر ضد مسلمانان بر خویش روا می‌دانند و از هیچ شخص حقیقی یا حقوقی نیز باکی به دل راه نمی‌دهند. آنقدر شدت جنایات بالا است که دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد و اشک هر صاحب وجدانی را جاری می‌سازد. گویی نقشه‌ای از پیش طراحی شده وجود دارد تا مسلمانان آخرالزمان (اعم از شیعه و سنی) در این سراچه خاکی رنگ آسایش نبینند. یک روز میانمار، روز دیگر سوریه، یک زمان یمن، افغانستان، عراق، کشمیر و اکنون هندوستان.

گرچه فرهنگ غربی – بریتانیایی و دین‌ستیز در این کشور کهن به خاطر استعمار طولانی و تحقیرآمیز بدجوری رخنه کرده است و امید اصلاح گسترده به این زودی‌ها نیست، وجود ده‌ها میلیون مسلمان در این سرزمین که بسیاری از آنان پاک باخته اسلامند و عالمان و فقهای برجسته‌ای چون «فاضل هندی» از میان آنان برخاسته است، اهمیت توجه به اوضاع این سامان را بیشتر می‌کند. خاصه که بی‌توجهی و عدم واکنش جدّی به این جنایات بشری، ترس جنایتکاران و اسلام‌ستیزان را از ادامه جنایاتشان علیه مسلمانان زائل و مظلومیت مسلمانان را مضاعف می‌سازد. بنابراین، گرچه در این روزها همه ارکان کشور درگیر بیماری کرونا هستند و سایر اخبار و رویدادهای داخلی و خارجی تحت‌الشعاع این مساله قرار گرفته‌اند، اما توجه به این جنایات دردناکی که دیدن فیلم آنها نیز حال انسان را دگرگون می‌سازد، لازم و ضروری به نظر می‌رسد.

آنچه در این میان نباید از آن غفلت شود، وظیفه بزرگان دین و صاحبان تریبون در حوزه علمیه قم است. علمای برجسته و شناخته شده حوزه علمیه قم می‌توانند نکات مهمی را در این زمان مد نظر قرار دهند:

یکم: صدور بیانیه و اطلاعیه و ابراز ناراحتی و همدردی با مسلمانان هندی کمترین واکنشی است که بزرگان حوزه و مراکز مهم حوزوی می‌توانند در برهه کنونی نشان دهند. هنوز تصاویر استقبال گرم و پرشور مسلمانان هندی از مدیر حوزه‌های علمیه پیش چشممان هست.

دوم: دولت آقای حسن روحانی نشان داده است که متاسفانه در این عرصه‌ها تحرک شایان توجهی ندارد. افراد غرب‌زده گویی انسان‌های غربی را «انسان‌تر» از دیگران می‌دانند و لذا اتفاقات به مراتب نازل‌تر از آنچه در هند امروز می‌گذرد، رگ غیرتشان را به جوش می‌آورد و پیام و اطلاعیه صادر می‌کنند و تحرک دیپلماسی خود را به رخ می‌کشند. اما جنایاتی به شدت و وسعت جنایات علیه مسلمانان هندی تکانی در آنان ایجاد نمی‌کند. در این مجال لازم است  بزرگان حوزه با ورود به مساله و مطالبه تحرک از دولتیان، حرکتی شایان توجه و مناسب شأن یک مسلمان دردمند از آنان بخواهند.

سوم: باید از سازمان کنفرانس اسلامی خواست با پیگیری دقیق ماجرا و ابعاد آن، همه ظرفیت خویش را به میدان آورده و با استفاده از ظرفیت قانونی و قدرت همه کشورهای اسلامی، هم جنایات کنونی علیه مسلمانان هندی را خاتمه دهد و هم راه را بر ارتکاب هرگونه جنایات بعدی علیه مسلمانان ببندند.