آیتالله خویی در پاسخ به برخی انقلابیون گفته بود: «در انتشار اعلامیه بحثی نیست؛ ولی خونریزیهای بعدی را چه کسی جواب خواهد داد؟» ادامه …
آیتالله خویی با منش میانهروانه خود مکاتباتی با حاکمیت عراق انجام داد و مانع اخراج برخی از روحانیون شد؛ اما آنگونه که آیتالله خمینی و حامیان ایشان انتظار میبردند ظاهر نشد. ایشان در آستانه انقلاب نیز سیاستهای اصلاحگرانه و مداراجویانه را بیشتر میپسندید و در سخنان و بیانات خود تأکید اصلی را بر حفظ دماء مسلمین و عمل به دستورات شرعی مینهاد. ادامه …
موافقین و مخالفینِ دیدار آیت الله خویی با فرح پهلوی، هرکدام جنبهای از ماجرا را عنوان و تحلیل کردهاند. آیتالله سید صادق روحانی از شاگردان مرحوم خویی، سالها بعد از این ماجرا در پاسخ به پرسشی درباره این دیدار میگوید: «مرحوم خویی در آن زمان نامهای برای من نوشته و مرقوم فرموده بودند که فرح اینجا آمد و من رفتار ظالمانه شاه را بهعنوان اعتراض با او مطرح کردم و او هم با ناراحتی خیلی زود از منزل خارج شد». ادامه …
شروع درسهای حکومت اسلامی توسط امام خمینی نیز آتش اختلافات میان طرفداران را بیشتر شعلهور کرد. آیتالله خویی و بهتبع وی طرفداران ایشان، بحث حکومت اسلامی را آنگونه که امام داعیهدار آن بود برنمیتابیدند. طرفداران امام اما در این مقطع سعی میکنند که واکنش نشان دهند. ادامه …
اگرچه در برخی موارد اختلافات عقیدتی و اندیشهای میان آیتالله خمینی و آیتالله خویی وجود داشته است، اما ایندو میکوشیدند تا این اختلاف رأی سبب سوء استفاده دیگران و شکستهشدن حرمتها نشود. ادامه …
همانگونه که رفتارهای سیاسی و اعتراضهای خوئی رفته رفته فروکش کرد، میانهٔ آیت الله و امام هم دچار تحولاتی شد. گزارش میشود که آیت الله خوئی از اقدامات آیت الله خمینی ناراضی است. ساواک در سال ۱۳۵۰ گزارش میدهد که خوئی از اقدامات ضد ایرانی [امام] خمینی ناراضی است. ادامه …