میان فقهای شیعه و نهاد روحانیت مسیحی، دیواری از اختلافات به‌وجود آمده است. دیواری که لزوما با اختلافات دینی ساخته نشده است. مسائل سیاسی و غیردینی نیز در آن دخیل بوده‌اند. اخیرا اما آیت‌الله محمدتقی مدرسی در حاشیه همایش «پایان برده‌داری»، با پاپ فرانسیس دیدار کرده است. شاید این بار زمان پایان این اختلافات نیز فرا رسیده باشد. ادامه …
نوزدهم دی‌ماه، مردم به‌عنوان اعتراض نسبت به مقاله روزنامه اطلاعات که به آیت‌الله خمینی اهانت کرده بود، درس‌های حوزه علمیه قم و همچنین بازار و مغازه‌های اطراف را تعطیل کرده بودند. طلبه‌ها که در مسجد اعظم و مدرسه خان و صحنین اجتماع کرده بودند، به‌طور دسته‌جمعی به منزل شیخ هاشم آملی می‌روند. میرزا خیلی مختصر در چند کلمه می‌گوید: «ما این اهانت را محکوم می‌کنیم و ساکت نمی‌نشینیم. من پیشقدم شده با آیات و مراجع دور هم می‌نشینیم و تصمیم می‌گیریم که چه باید بکنیم…». ادامه …
خزعلی با اندیشه‌های غربی بر سر مهر نبود و هر کجا رگه‌ای از آن را مشاهده می‌کرد، روی در هم می‌کشید. وی گفته بود: من همیشه در منبرهایم بر ضد دشمنان و معاندان تند حرف می‌زنم چون معتقدم با اینها نمی‌شود با پر طاووس صحبت کرد. ادامه …
اگرچه میرزا هاشم روابط حسنه‌ای با امام خمینی داشت و از سر مِهر با ایشان برخورد می‌کرد؛ اما برخی یاران امام، میرزا هاشم را به عدم همراهی با انقلاب متهم می‌کردند و علیه وی برمی‌آشفتند. هرچند منش سیاسی آیت‌الله آملی در اوج فعالیت‌های انقلابی هم چندان تند و آتشین نبوده است؛ به‌گونه‌ای که ساواک چندان حساسیتی بر روی ایشان نشان نمی‌داده است؛ اما وی به امام خمینی علاقه داشت و با این‌که خود مرجع تقلید بود، گفته بود فرزندان من همه مقلد امام خمینی هستند. ادامه …
آیت‌الله خویی در پاسخ به برخی انقلابیون گفته بود: «در انتشار اعلامیه بحثی نیست؛ ولی خونریزی‌های بعدی را چه کسی جواب خواهد داد؟» ادامه …
میرزا در نامه‌ای به آیت الله سید محمد بهبهانی اعتراض خود را نسبت به تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایت اعلام و تأکید کرد که «تصویبنامه مربوط به تشکیل انجمن‌های ایالتی و ولایتی چون مخالف با قواعد مقدسه اسلام است مردود می‌باشد». وی در مورد حضور زنان در انتخابات نیز بر این باور بود که دولت ایران مشکلات عدیده‌‌ی دیگری دارد و تصویب قوانینی در مورد بانوان، یک بازی سیاسی است که حاکمیت پهلوی آن را آغاز کرده است. میرزا هاشم در این مقطع، به رسالت نصیحت روحانیت تأکید می‌کند و بر این باور است که به‌واسطه نصیحت مشفقانه می‌توان حاکمیت را از انحراف بازداشت. ادامه …
آیت‌الله قرهی همواره مورد عنایت و اعتماد امام بوده است؛ اعتمادی که در این عبارات امام بازگو شده است: «من عمیقاً آقای قرهی را می‌شناسم و صد در صد مورد اطمینان هستند». ادامه …
آیت‌الله خویی با منش میانه‌روانه خود مکاتباتی با حاکمیت عراق انجام داد و مانع اخراج برخی از روحانیون شد؛ اما آن‌گونه که آیت‌الله خمینی و حامیان ایشان انتظار می‌بردند ظاهر نشد. ایشان در آستانه انقلاب نیز سیاست‌های اصلاح‌گرانه و مداراجویانه را بیش‌تر می‌پسندید و در سخنان و بیانات خود تأکید اصلی را بر حفظ دماء مسلمین و عمل به دستورات شرعی می‌نهاد. ادامه …
محمدباقر مهری با تأسی به امام خمینی(ره) می‌گفت: «تفرقه‌افکنان مذاهب اسلامی، نه شیعه‌اند و نه سنی؛ بلکه مزدوران استعمارند». وی با همین سلوک بود که تفرقه افکنی میان شیعه و سنی را روا نمی‌دانست. وی در مواجهه با علمای اهل سنت، مستمسک دینی و تحقیقات علمی را شیوه رفتاری خود قرار داده بود. ادامه …
موافقین و مخالفینِ دیدار آیت الله خویی با فرح پهلوی، هرکدام جنبه‌ای از ماجرا را عنوان و تحلیل کرده‌اند. آیت‌الله سید صادق روحانی از شاگردان مرحوم خویی، سال‌ها بعد از این ماجرا در پاسخ به پرسشی درباره این دیدار می‌گوید: «مرحوم خویی در آن زمان نامه‌ای برای من نوشته و مرقوم فرموده بودند که فرح این‌جا آمد و من رفتار ظالمانه شاه را به‌عنوان اعتراض با او مطرح کردم و او هم با ناراحتی خیلی زود از منزل خارج شد». ادامه …
