اولین و بدیهی‌ترین ذهنیتی که از روحانیت در اذهان بسیاری از مردم ـ به‌ويژه جوانان ـ وجود دارد این است که روحانیت عنصری است که با گرفتن پول و بودجه از مردم و حکومت برای خودش درس می‌خواند و در نهایت هم در مقابل خواسته‌های ذاتی و طبیعی مردم می‌ایستد. فارغ از میزان صحت و سقم این ذهنیت، روحانیت باید وجود چنین ذهنیتی را بپذیرد. ←
سیستم فهم، استنباط، مطالعه، تخصص‌ها و تربیت‌های حوزوی، اساساً سیستم ارتباط‌دهی معیشت به دین نیست. فقه ۱۴۰۰ سال بیرون از حاکمیت و جامعه بوده. وجود فقیه در شهر، دلیل وجود فقاهت در شهر نیست. گاهی انسان در شهر حضور دارد، اما واقعیتش در شهر نیست. ←
امروزه متأسفانه طوری شده که ممکن است امام جماعتی محترم هم باشد، اما سواد، تخصص و رفتار مردمی را نداند. الآن مساجد و مجالس، از عالمان توانمند خالی شده و پیش‌نمازهای کم‌سواد جای آن‌ها را گرفته‌اند و مردمی که آن روحانیون باسواد نجف رفته را دیده‌اند، نمی‌توانند به این طلبه‌ها راضی شوند. ←
انتقادها و عبارت‌هایی که به‌عنوان تعریض به ایشان نسبت داده می‌شود، جزو امتیازات ایشان است. آن‌ها می‌گویند «مرجعیت ساکت»! بله ساکت است؛ اما با سکوتش توانست آمریکایی‌ها را اخراج کند و این فتوای جهاد را بدهد. مگر ائمه ما چگونه صحبت می‌کردند؟ مراجع ما ادامه‌دهنده آن خط هستند. ←
به باور نویسنده مسأله امروز جامعه ایرانی «دوگانه‌ی حجاب اجباری و حجاب اختیاری» نیست؛ بلکه سیاسی‌شدن حجاب در عرصه اجتماعی است که تا این حد مسأله‌ساز شده است. در این شرایط به‌نظر می‌رسد حاکمیت و مردم هر دو در «سیاست‌زدایی از حجاب و پوشش اجتماعی» همدل و هم‌داستان باشند. بازنگری در خط‌مشی حجاب میتواند دلالت ثانویه‌ی آن را که به امر سیاسی معطوف بود کاهش دهد و پوشش اجتماعی را از نماد سیاسی به نماد فرهنگی بازگرداند. ←
بدگویی‌ها، اتهام‌زنی‌ها و سخنانی که شایسته یک طلبه نیست، امروز بر زبان برخی مسئولان روحانی جاری می‌شود؛ جلوه‌هایی که در تاریخ روحانیت سابقه نداشته؛ کما این‌که در مورد شخصیت‌هایی که برای امام محترم بودند، به بهانه‌ی این‌که میزان، حال فعلی افراد است، هرچه خواستند، بستند و اهانت‌ها کردند. ←
همان‌گونه که آن زمان مبارزه با استبداد مستلزم تحمل رنج و آزارهای زورمداران بود، امروز نیز مبارزه بر ضد تبعیض و بی‌عدالتی و جهاد برای اقامه قسط، مستلزم تحمل طعن اصحاب ثروت و بی‌بهره‌ماندن از مواهب مادی است و با همایش‌هایی در تالارهای اشرافی، با هدایای فاخر و اطعمه لذیذ قسط اقامه نمی‌شود. ←
با توجه به این‌که بنده واقع‌گرا هستم، اجرایی‌کردن این منشور را خیلی دیر می‌دانم. بعد از امام، افرادی در بدنه روحانیت نفوذ پیدا کردند و افرادی هم کنار گذاشته شدند و حرکت‌هایی انجام گرفت که اجرایی‌کردن منشور را بسیار سخت کرده است. نان عده‌ای در حوزه بسته به ظاهرسازی، ریاکاری و بزرگ‌نمایی است. ←
پدیده مرجعیت محدود به «مرجعیت در افتاء» نبود؛ بلکه ماهیت آن «مرجعیت ولایی» بود. با انقلاب اسلامی، مرجعیت ولایی در الگوی ولایت فقیه متبلور شد و مرجعیت در افتاء نیز در قالب متکثری ـ شامل ولی فقیه و دیگر مراجع ـ ظهور یافت. ازاین‌رو، استقلال حوزه و روحانیت از ولی فقیه بی‌معناست؛ اما استقلال آن از قوای سه‌گانه معنادار است. ←
بعد از چهل سال که از انقلاب می‌گذرد، روحانیت و حوزه‌ها تقریباً دارند از اندیشه انقلابی فاصله می‌گیرند و اندیشه‌های مقدس‌مآبانه فرصت رشد پیدا می‌کنند؛ چون بودجه‌های دولتی صرف مراکزی می‌شود که به سمت و سوی انقلاب نمی‌روند؛ بلکه به سمت و سوی نان‌آوری و فردی‌کردن دین حرکت می‌کنند. ←
همه حقوق مادی و معنوی این سایت، متعلق به مباحثات است. بازنشر مطالب مباحثات با ذکر منبع، مجاز است.
