خاطرم هست، در دوره وزارتِ وزیر لندن‌نشین دولت اصلاحات، عطاءﷲ مهاجرانی، شعار تساهل در سیاست‌های ممیزی کتاب، در همه جا شنیده می‌شد. در این خصوص مقام معظم رهبری در ملاقات با هیئت دولت اصلاحات فرموده بودند: (نقل به مضمون) اگر ما در شرایطی بودیم که منابع کافی در پاسخ‌گویی و دفع شبهات موجود در آثار غربی را تولید کرده و در اختیار داشتیم، من اولین نفری بودم که از باز کردن فضای نشر برای ترجمه کتب و آثار غربی استقبال می‌کردم، اما در وضعیتی که دشمن هزاران کتاب و رساله، حاوی شبهات، انحرافات عقیدتی و سیاسی انباشته و آماده کرده، ساده‌اندیشی است که به بهانه آزادی، تضارب آراء و افکار و تعامل فرهنگ‌ها، فضای فرهنگی و فکری جامعه را در اختیار دشمنان قرار دهیم… .

از این نقل قول، معیار دقیقی از ممیزی کتاب از منظر حضرت آقا به دست می‌آید که قابل توجه مدیران و دست‌اندرکاران امور نشر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است:

اول) رصد شبهات و پاسخ‌گویی به آن‌ها و نیز نقد عالمانه اندیشه‌های دیگران، با هدف سره‌سازی و تطهیر فضای فکری و فرهنگی جامعه از وظایف اصلی فرهیختگان و مرزبانان سنگرهای فرهنگی حوزه و دانشگاه است.

دوم) به میزان واکسینه‌سازی و آمادگی دفاعی از مرزهای فکری و فرهنگی، می‌توان فضای نشر را برای اندیشه‌های ترجمه‌ای و ناهمگون غربی که برخی برای هدف قرار دادن ذهن‌های جوان و نوجوان ایرانی طراحی شده‌اند، باز کرد.

سوم) از مفهوم این کلام می‌توان دو فضای متفاوت را برای حوزه نشر، تفکیک نمود:

1. فضای عمومی که اندیشه‌های متقابل و متخالف، به شرط هم‌سنگی و فراهم بودن فرصت برابر برای طرح و قضاوت منصفانه توده مردم.
2. فضای خاص رصد و نشر اندیشه‌های مخالف، جهت اطلاع و بررسی نخبگان و صاحب‌نظران.

بنابراین یکی از مسائل مهمی که از این پس در برگزاری نمایشگاه بین‌المللی کتاب که عرصه تضارب و تقابل و تعامل افکار و فرهنگ‌ها است، باید مدنظر قرار گیرد، چگونگی تفکیک این دو عرصه مهم است.