روشن است که برخی حرکتها، شعارها و رفتارها در تجمع هفتم آبان ۱۳۹۵، خارج از شئونات مورد رضایت مراجع عظام تقلید و جامعه اسلامی بوده؛ اما بهکاربردن برخی عبارات در واکنشهای چهرههای برجسته حوزه، ممکن است اثرات ناگواری به همراه داشته باشد.ردّ مطلقِ انگارهها و باورهای ملی و میهنی، میتواند به تدریج به بنیانهای وحدت ملی آسیب رساند؛ همانطور که تضعیف اسلام و مذهب تشیع، میتواند ضربات جبرانناپذیری بر پیکره کشور ایران وارد سازد. ادامه …
از نگاه آیتالله مهدوی کنی باید شأن رهبری و امامت را از بحث دولتسازی تفکیک کنیم. امام مسلمین، امام است؛ مشروعیتش صددرصد الهی است و منصوب است؛ چه معصوم باشد، چه غیر معصوم. اما این امام مسلمین، هنگام دولتسازی، متناسب با اقتضائات یک نظمی را برقرار میکند (مثلاً قانون اساسی). پیامبر(ص) نیز هنگام دولتسازی،اقتضائات را رعایت میکند. ادامه …
با علوم انسانی نمیتوان مانند علوم پایه برخورد کرد؛ مثلاً مباحث مربوط به علوم تربیتی بر پایه فلسفه و متدولوژی خاصی که در غرب بوده، شکل گرفته و اگرچه در خاستگاه خود کاربردی بوده و نتایج لازم را داشته است، اما بهدلیل تفاوتهای شکلی و ماهوی عمده و فارغ از برخی اصول کلی، در جامعه ما کارایی لازم و نتیجه مطلوب را نخواهد داشت. ادامه …
حاجآقا حسین قمی در زمان حضور در عراق نیز فعالیتهای سیاسی داشت؛ از جمله صدور فتوای جهاد علیه متفقین در جنگ جهانی دوم. عمدهی اعتراضهای او به دولت پهلوی نشان از منش یک روحانی سنتی میداد. او به انحلال مدارس مختلط، تعلیم دروس دینی در مدارس و تلاش برای تعمیر قبور ائمه بقیع(ع)، اصرار و تأکید داشت. ادامه …
مرحوم سید تقی قمی اگرچه دایی امام موسی صدر و مرحوم آیتالله سید رضا صدر بود، اما همچون پدر و برادرش در شمار فقهای سنتی شیعه تعریف میشد و منتقد آرای دکتر شریعتی، مدافع عزاداریهای سنتی (همچون قمهزنی و برهنهشدن هنگام سینهزنی) و منتقد برخی نظریههای نو در اندیشه سیاسی شیعه شمرده میشد. ادامه …
قرینه مقابله بدین معناست که هریک از دو یا چند کلمه یا جمله که میان آنها طباق یا مقابله وجود دارد، بتواند مراد مفهومی یا مصداقی دیگری را مشخص کند یا بر حذفی از یکی از طرفین گواه باشد. کارکرد قرینه مقابله در قرآن کریم در عرصه بیان معنای واژهها، بیان مصداقِ مراد، بیان محذوف، بیان نکات فقهی و ادبی است. ادامه …
نویسنده مدعی است ایران بهدنبال بهدستگرفتن مرجعیت نجف پس از آقای سیستانی است! و سالهاست برای آن برنامه دارد؛ یکی از نشانههای آن، کتابی است با عنوان «الخامنئی قائدی» که مؤسسه «اسلام اصیل» در نجف منتشر کرده است. در ابتدای این کتاب به نقل از آقای سیستانی آمده است: ادامه …
بسیاری از جمعهایی که آقایان انجام میدهند، فقط در همین مدارس پیدا میشود و عرفی هم نیستند و اگر این جمعها را قبول کنیم، دیگر مصداقی برای روایات دال بر تعارض میان روایات نخواهیم یافت. حتی شیخ طوسی هم جمعهای عجیب و غریب و وحشتناکی کرده و عظمت او باعث شده که این روش او بهعنوان اصول موضوعه پذیرفته شود که این درست نیست. بسیاری از عمومات قرآنی دارای اطلاق مقامی هستند؛ نه لفظی. ادامه …
سخنران مذکور بر مبنای یک نقل که حتی خود ناقل (طبری) هم آن را مبتنی بر شایعاتی ظنی و بدون مستند میداند، مطلبی را به امام حسین(ع) انتساب میدهد و سعی دارد آن را با سخنان و سلیقه همفکران سیاسی خود تطبیق دهد(!) ادامه …