خط مقدّم مبارزه با وهابیت باید در میان اهلسنت پایهریزی شود؛ نه در میان شیعیان. لازم است طبق مبانی فکری اهلسنت، انحراف فکری و رفتاری این گروه تبیین شود تا به تکفیرگرایی نپیوندند. ولی دشنامگوییها و توهینهای عدهای از شیعیان، میان علما و فرهیختگان شیعه و سنی فاصله انداخته و راه را برای ایجاد سوءتفاهمها و بدبینیها و گسترش افراطگری هموار ساخته است. ادامه …
چند روزی است که موجآفرینی تازه BBC درباره رایزنی امام با سران امریکا در سالهای ۴۲ و ۵۷ نام میرزا خلیل کمرهای(۱۳۶۳-۱۲۷۷ شمسی) را بر سر زبانها انداخته است؛ روحانی پرکار و نوگرایی که همانند دیگر همتایان خود؛ طالقانی و … ادامه …
میتوان نگاه متداول فلسفی در حوزههای علمیه را تا حدی متکی به نگاه ارسطویی به عالم دانست. فلسفه اسلامی حتی در صورت اصالت و استقلال نسبت به فلسفه یونانی، باز هم همان نگاه ارسطویی را به عالم دارد؛ زیرا عین و ذهن را از هم جدا میانگارد و جهان را مستقل از اذهان بشری، مقولهبندیشده میبیند. نهتنها در منطق، بلکه در بلاغت، اصول فقه، فقه، علوم حدیث و در بسیاری از شاخههای دیگر علوم حوزوی میتوان رگههایی از نگاه ارسطویی را یافت. از باب مثال، میتوان مبحث «حقیقت و مجاز» در بلاغت را نام برد. ادامه …
متأسفانه بعضی از متولیان برگزاری اعتکاف، آن را با میتینگ و همایشها اشتباه گرفتهاند و فکر میکنند اعتکاف فرصتی کمنظیر برای بهرهبرداریهای سیاسی و فرهنگی آنهاست. از این رو برنامههای فراوان جمعی را برای معتکفین درنظر میگیرند؛ به گونهای که اصلاُ فرصت خَلوتکردنی برای معتکفین باقی نمیماند. اگرچه برگزاری اعتکاف بهصورت جمعی مفید بوده و شور و هیجانی عبادی را در جامعه اسلامی برمیانگیزد، ولی باید ماهیت فردی آن نیز حفظ شود و متولیان اعتکاف بدانند که وظیفهی مهمشان فراهم کردن خلوتی بهتر برای معتکفین است؛ نه برهم زدن خلوت آنها. ادامه …
مخالفت با طریقهی تدریس آیتالله شریعتمداری سویههای سیاسی داشت. آیتالله مؤمن میگوید: آقای شریعتمداری به عدم همکاری با مبارزات متهم بود و حضور در درس ایشان چندان لطفی نداشت. آیتالله طاهری پس از دوسه روز حضور در محفل درس آیتالله شریعتمداری گفته بود: انصافاً ایشان باید نزد امام مکاسب بخواند. اما مرحوم عمید زنجانی میگوید: «ذوق فقهی آقای شریعتمداری جالب بود؛ بنده چیزی از ایشان فرا گرفتم که در درسهای دیگر ندیدم…». ادامه …
از تأکیدات آیتالله حائری این بود که اداره حوزه باید زیر نظر یک نفر باشد و دیگران در هر مقام علمی، به او یاری برسانند؛ رمز توفیق وی نیز در اداره حوزه، همین بود. البته علمای بزرگ هم بسیار با او هماهنگ بودند و به مدیریت و تدبیرهای او، خالصانه گردن نهادند/سال ورود آیتالله حائری به قم مصادف بود با به سلطنت رسیدن رضاشاه؛ مسألهای که موجبات مقابله شدید نهاد حوزه (مرکز رهبری دینی) و نهاد دولت (مرکز قدرت و تصمیمگیری اجرایی) را فراهم ساخت. ادامه …
سوگمندانه باید گفت نگاهی دقیق به مسائل پیشآمده در ماههای اخیر نشان میدهد شاگردان استاد از روی دلسوزی برای خط امام و آینده نظام اجازه دادند مصالح درونحوزوی شدیدا تهدید شود و به عبارت دیگر امر اجتهاد از جهات گوناگون به ابتذال کشیده شود. ادامه …
طرفداران حقوق بشر در توجیه اتفاقاتی مانند اعدام شیخ نمر و جمع کردن آن با برخی حقوق مندرج در اعلامیهی حقوق بشر مثل حق حیات میتوانند بگویند: همهی انسانها حق حیات دارند؛ الا کسانی که ادامهی حیاتشان مخلّ ادامهی حیات یا امنیت دیگران باشد! سؤال اینجاست که مرجع چنین تشخیصی چه کسی یا چه نهادی است؟ بهراستی گره کور ریسمان درهم تنیدهی حقوق بشر کجاست که مدعیان و متصدیان آن، برای برقراریاش بر ضد خودش عمل میکنند؟ ادامه …
خزعلی با اندیشههای غربی بر سر مهر نبود و هر کجا رگهای از آن را مشاهده میکرد، روی در هم میکشید. وی گفته بود: من همیشه در منبرهایم بر ضد دشمنان و معاندان تند حرف میزنم چون معتقدم با اینها نمیشود با پر طاووس صحبت کرد. ادامه …
مبارزهٔ آیت الله مدنی به عراق منحصر نبود. وقتی که در سال ۴۲ حرکت مردم ایران جهت سرنگونی رژیم طاغوت شکل گرفت، آیت الله مدنی نخستین کسی بود که در نجف به ندای ایشان پاسخ داد. وی با تعطیل کردن کلاسهای خود در نجف و تشکیل مجالس سخنرانی، در جهت افشای چهره رژیم پهلوی گام بر میداشت. ادامه …
