علامه طباطبایی قدم در طریقت عقلانیت دینی گذاشته بود. معتقد بود که هدایتِ اسلام بر اساس علم و معرفت است، نه تقلید مقلدانه و کورکورانه. وی در تفسیر المیزان، صراحتاً از عقل و علم انسانی به دفاع پرداخت و عنوان کرد که: دین خدا می‌­خواهد تا جایی که افراد بشر ظرفیت و استعداد دارند، علم را در دل‌هایشان متمرکز کند، چون غرض دین، معرفت است و این غرض حاصل نمی‌­شود مگر از راه علم. ادامه …

مهم‌ترین ویژگی و برجستگیِ ایشان علامه‌بودن‌شان در تمام حوزه‌های علوم اسلامی بود. ایشان در معقول و منقول تبحر کامل داشتند و صاحب نظر بودند، نه این‌که صرفا ورودی داشته باشند. به بیانِ خودشان ایشان تنها چند سال پس از بلوغ تقلید می‌کردند و از آن پس مبتنی بر اجتهاد خود عمل می‌کردند. لذا به‌نظر می‌رسد که ایشان حدود سن و سالِ ۲۰ سالگی به درجه‌ی اجتهاد رسیده بودند. همین نکته یکی از مسائل عجیب و شگف‌انگیز درباره‌ی ایشان است. ادامه …

هفتم و هشتم ماه صفر برابر است با رحلت دو تن از بزرگترین مراجع شیعه. یکی سید ابوالقاسم خویی است و دیگری سید شهاب الدین مرعشی نجفی. هر دو در ۹۳ سالگی دیده از جهان فرو بستند. خویی شاگرد میرزای نائینی بود و مرعشی از شاگردان حائری یزدی. ابوالقاسم خویی مرجعیتش فراگیر تر شد. مقلدان بسیاری در سراسر جهان یافت. مرعشی نجفی اما به میزان خویی از وسعت دایره مقلدین بهره نبرد. ادامه …