از نکات قابل توجه دوره‌ی دوم مجلس خبرگان این بود که تقریباً مذاکرات و جلسات محرمانه باقی ماند. هاشمی در کتاب سازندگی و شکوفایی ذیل خاطرات سه‌شنبه ۱۳ اسفند ۷۰ می‌نویسد: «شب میهمان رهبری بودم. بحثی در مورد تعیین قائم مقام رهبری بر اساس اظهارات آقای مشکینی در سخنان پیش از دستور خبرگان شد.» ادامه …
ایشان برای ایده‌ای که بنده مطرح کردم، نام «نظریه سکونت» را برگزیده‌اند؛ این نام‌گذاری را جامع و مانع نمی‌دانم؛ چون به باور من، هدف حرکت اباعبدالله(ع) فقط سکونت در یک مکان امن نبود؛ امام به‌دنبال جایی امن برای زندگی شرافت‌مندانه و ایفای رسالت اصلی‌شان، یعنی انتقاد از حکومت وقت و اصلاح جامعه بود. ادامه …
یکی از جنبه‌های غیر قابل انکار حضور حماسی ملت ایران در حماسه ۹ دی، نقش روحانیت و علمای حوزه‌های علمیه بود که باعث ماندگاری و جاودانگی این حرکت عظیم ملت ایران شد. آیت الله مرتضی مقتدایی، رئیس حوزه علمیه قم در این باره بر این باور است که روحانیت فعلی کشور، همان خواص با بصیرت مد نظر مقام معظم رهبری هستند. ادامه …
ایشان در این دیدار به سخن یکی از اساتید خود در قم که از مبارزه دست شسته بود اشاره کردند که باور داشت: «مبارزه‌ی شما انقلابیون با شاه موجب لجبازی او و سوق‌دادن جامعه به سمت فساد و فحشا شده است؛ اگر شما مبارزه نمی‌کردید و با او درنمی‌افتادید، احترام‌تان را نگه می‌داشت»! ادامه …
میان فقهای شیعه و نهاد روحانیت مسیحی، دیواری از اختلافات به‌وجود آمده است. دیواری که لزوما با اختلافات دینی ساخته نشده است. مسائل سیاسی و غیردینی نیز در آن دخیل بوده‌اند. اخیرا اما آیت‌الله محمدتقی مدرسی در حاشیه همایش «پایان برده‌داری»، با پاپ فرانسیس دیدار کرده است. شاید این بار زمان پایان این اختلافات نیز فرا رسیده باشد. ادامه …
«هرگز از او و درباره او چیزی نشنیدم که بتواند بر وی خرده گرفته شود. او در نظر من از آن دسته انسان‌های نادری است که تاریخ حق دارد یاد و نام آنها را جاودانه سازد.» آقا بزرگ تهرانی این سخن را در وصف سید صدرالدین صدر بر زبان آورده بود. روحیهٔ مداراجویانهٔ سید صدر سبب شده بود گروه‌های مختلف فکری، او را به خود نزدیک ببینند. ادامه …
ائمه(ع) مسائلی مثل عصمت را در جلسات عمومی مطرح نمی‌کردند. اشخاص هم ملزم نبودند که معتقد به آن باشند. شرایط برای بیان این‌گونه مسائل مساعد نبود. اصحاب ائمه(ع) فقط همین‌قدر می‌دانستند که باید دین خود را از ائمه(ع) اخذ کنند و نه دیگران. این‌گونه امور فقط به برخی از اشخاصی که اصحاب سِرّ بودند ابلاغ می‌شد و آنها هم نباید ابراز می‌کردند. ادامه …
حادثه عاشورا و بازنمایی آن در قالب مراسم و شعائر سوگواری بر امام حسین(ع) در شهرها و نواحی شیعی بود که بسیاری از غربیان را برای نخستین‌بار در مواجهه مستقیم با نمادهای شیعی قرار می‌داد. غربیان پس از آشنایی با این حادثه عملاً به تفاوت‌های بنیادین شیعه و اهل سنت پی بردند و عاشورا را به مثابه نقطه عزیمت توجه خویش به مطالعات شیعی قرار دادند. غربی‌ها نشان دادند، عاشوار در هند یک چیز است، در ایران یک چیز است و در عراق چیز دیگری است. ادامه …
با نگاهی به تاریخ کربلا درمی‌یابیم چهار جامعه اصلی و اساسی در این موضوع درگیر بودند؛از جمله جامعه‌ی مکه و مدینه؛ این دو جامعه به سهولت از فاجعه عاشورا عبور کردند و واکنشی به این واقعه نشان ندادند. اما نکته عجیب آن است که واقعه «حرة» یکسال پس از شهادت امام حسین(ع) اتفاق افتاد؛ واقعه‌ای که طی آن وقتی مردم مدینه از فساد یزید مطلع شدند، تصمیم گرفتند او را خلع کنند. ادامه …
انسان در زندگی اجتماعیِ خود، برای رسيدن به آرمان‌ها و اهداف خود، همواره گواه صحنه‌ی درگيری بين دو نيروی حقّ و باطل است. آغاز آن از درگيری فرزندان بی‌واسطه‌ی حضرت آدم (هابيل و قابيل)، اوج آن، قيام سراسر افتخار امام … ادامه …
