بعد از چهل سال که از انقلاب می‌­گذرد، روحانیت و حوزه‌­ها تقریباً دارند از اندیشه انقلابی فاصله می‌­گیرند و اندیشه‌­های مقدس‌مآبانه فرصت رشد پیدا می­‌کنند؛ چون بودجه‌های دولتی صرف مراکزی می‌­شود که به سمت و سوی انقلاب نمی‌­روند؛ بلکه به سمت و سوی نان‌­آوری و فردی‌کردن دین حرکت می‌کنند. ادامه …

حوزه علمیه از ابتدای انقلاب باید کادرسازی را شروع می‌کرد که به‌خاطر مصلحت‌اندیشی‌ها و عافیت‌طلبی‌های بخشی از همین حوزه این اتفاق نیافتاد/ما زمانی می‌توانیم هزینه کنیم تا عده‌ای از حوزویان و دانشگاهیان در قالب یک کار علمی فکر و اندیشه دینی تولید کنند که مدیریت هزینه‌های این‌چنینی و بیت‌المال در دست ما باشد. ادامه …

انقلاب مولود جریانات بسیاری بود که از زمان نهضت مشروطه شروع شدند؛ مثل جریان مرحوم آخوند، جریان نهضت نفت یا جریان مرحوم دکتر شریعتی/مراجع و فضلا باید حواسشان به استقلال حوزه باشد؛ نهادی که بیش از هزار سال ـ از زمان شیخ طوسی ـ در جامعه شیعی بوده. این امانت را نباید به خاطر منافع چهار روزه، از بین ببریم. ادامه …

حوزه نباید به گونه‌­ای عمل کند که تلقی مردم این باشد که حامی مطلق است و کاری ندارد به این‌که آن‌چه از آن حمایت می‌کند، نقطه قوت است یا نقطه ضعف. حوزه باید مراقب این جهت باشد که اگر هم سپر است، در برابر خدمات سپر باشد و در برابر عیوب، مطالبه‌­گر. درحقیقت زبان مردم باشد و مطالباتی ­که مردم از نظام دارند، حوزه هم باید از نظام داشته باشد.
ادامه …