ما باید محدویت‌های انسانی خود را بپذیریم و اصول اخلاقی‌ای را نیز مراعات کنیم؛ از جمله این که حق نداریم سخن کسی را به نفع ادعای خود مصادره کنیم؛ بلکه باید انسان‌ها را در جغرافیای فکری خودشان ببینیم و مثلاً هرگز نمی‌توان علامه طباطبایی را ضد فلسفه معرفی کرد.
←
می‌توان از روحانیان معترض پرسید کدام یک از برنامه‌های فرهنگی کشور زمینه‌ساز وضعیت فعلی فرهنگ کشور است و روحانیان در زمان تصویب و اجرای این قوانین و سیاست‌ها چه نقدی داشته‌اند؟ نویسنده این یادداشت چنین احساس می‌کند که برخی از این اعتراض‌ها تلاشی است برای جدا کردن سهم خود از وضعیت نه‌چندان قابل دفاع فعلی. لطفاً وقتی بر سر شاخه نشسته‌اید بُن نبرید. ←
ما یک سره به بزرگانی چون فارابی و ابن سینا می‌نازیم؛ اما نه تنها آثار خوب آن‌ها نتوانست در دوره‌ی بعد از خودشان چارچوب تازه‌ای برای علوم تجربی بگشاید ـ به مانند آن‌چه در قرن پانزدهم و شانزدهم و بعد از آن در غرب پدید آمد ـ بلکه چنان جمود و سکونی بر دانش تجربی ما حاکم شد که تا هزار سال بعد ـ که حالا باشد ـ فقط توانستیم به آن افتخار کنیم و به آن ببالیم. ←
کتاب مذکور به فهرستی بلندبالا و خام تبدیل شده و مشخص نیست چه حجمی از کتاب مستقیماً مرتبط با معرفی منابعی است که از نقش شیعه در پیدایش و گسترش علوم اسلامی سخن گفته‌اند؛ چرا که به‌نظر می‌رسد بیش‌تر حجم کتاب به معرفی منابعی از گونه دوم و سوم اختصاص یافته که به‌طور مستقیم به‌عنوان کنگره مرتبط نیست. ←
مراجعه به فقها در چنین عصری تنها مانع از سرگردانی مطلق و بلاتکلیفی و بن‌بست نظری و عملی است و کمک می‌کند احکام و ارزش‌های دینی در حدی نسبی و محدود محقق شوند؛ اما این قابلیت، ظرفیت و شأنیت را ندارد که بتواند به تأسیس جامعه، دولت و تمدن تراز دین منجر شود. ←
بازتاب‌های متفاوت و تعجب‌آمیز این انتصابات را می‌توان شروعی برای یک مطالبه در سطح حوزه‌های علمیه خواهران دانست؛ مطالبه‌ای برای سهم‌گیری مدیریتی؛ سهمی که بعد از گذشت سی و اندی سال از تجربه مردانه در حوزه‌های علمیه خواهران، زمانی برای بلوغ یافته و اینک در مسیر ظهور استعدادها برای زنانه شدن مدیریت حوزه‌ها گام برمی‌دارد. ←
دیدگاه مرحوم نائینی را در حکومت اسلامی می‌پسندم؛ یعنی حکومت فردی مورد پسند من نیست. برای سامان کشور باید بافتی منظومه‌ای به‌کار گرفته شود./دید شیعه درباره شورا به بانک اطلاعات شبیه است؛ همان علم جمعی است. دیگر بحث اکثریت و اقلیت نیست. دموکراسی پیروزی اکثریت بر اقلیت است؛ ولی این مدل به اکثریت و اقلیت کاری ندارد؛ بلکه واقعیت‌گرایی، علم‌گرایی و عقل تجربی‌گرایی است. ←
از جمله مطالب قابل توجه این کتاب نامه‌های تاریخی‌ای است که بین مرحوم آیت‌الله سید مصطفی خوانساری و مرحوم آیت‌الله بروجردی صورت گرفته است. توجه به متن این نامه‌ها و ادبیات نامه‌نگاری این دو بزرگ، نکات قابل توجهی را مشخص می‌کند؛ از جمله نحوه برخود مرحوم آقای بروجردی با مرحوم آقای صفائی است که آکنده از ادب و احترام است. ←
تاریخ داستانی، از تاریخ استفاده می‌کند برای ترویج نوعی ایدئولوژی. در واقع این ژانر تلاش دارد ایده‌ای از دل گزاره‌های مذهبی مد نظرش را با استفاده از ظرف تاریخی، به مردم عوام و طبقات پایین، القا و تفیهم نماید. کاملاً طبیعی است که حکومت‌ها، برای صحبت با مردمِ عادی و القای آن‌چه از ایده‌ها و ایدئولوژی‌هایشان در سر دارند، به‌جای صحبتِ منطقی و عقلی، به داستان و ادبیات داستانی و قصه‌گویی رو آورند. ←
همه حقوق مادی و معنوی این سایت، متعلق به مباحثات است. بازنشر مطالب مباحثات با ذکر منبع، مجاز است.
